حبیب اله حلیمی جلودار - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران
محمد یاوریان بائی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه مازندران

آموزه های دینی، مشوق فرزندآوری است. قرآنکریم از فرزندان به عنوان رحمت الهی (ص/ 43 ، انبیاء/ 84 )، موهبت الهی (اعراف/ 86 )، امداد الهی (نوح/ 12 - 10 ) و زینت زندگی دنیا (کهف/ 46 ) یاد کرده است. هدف پژوهش شناخت تأثیر نگرش والدین نسبت به فرزندآوری بر اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان است. روش پژوهش، پیمایشی با تکنیک پرسشنامه است. جامعۀ آماری افراد متأهل شهر بابلسر و بابل، تعداد 384 نفر با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده است اما تعداد نمونه به 420 نفر افزایش داده شد. روش نمونه گیری تصادفی ساده است. یافته ها نشان می دهند: بین نگرش والدین نسبت به فرزندآوری و اختلال کمبود توجه بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان آنها رابطه معکوس وجود دارد. به این صورت که هرچه نگرش والدین به فرزندآوری مثبت تر می باشد اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان آنها کمتر است. و هرچه نگرش والدین به فرزندآوری منفی تر می باشد اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان آنها بیشتر است. نتیجه گیری: نوع نگرش والدین نسبت به فرزندآوری یکی از عواملی است که می تواند در تربیت فرزندان و میزان اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و اختلال سلوک فرزندان موثر باشد.

نگرش به فرزندآوری، تربیت، اختلال کمبود توجه- بیش فعالی، اختلال سلوک