تأثیر آموزش خود دلگرم سازی شوناکر بر سلامت روان دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی با پیشرفت تحصیلی پایین

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش گروهی خوددلگرم سازی شوناکر بر سلامت روان دانش آموزان دختر دارای پیشرفت تحصیلی پایین بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم ابتدایی شهر ایذه بود که از میان آن ها تعداد 30 نفر که دارای پیشرفت تحصیلی پایینی بودند به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 60 دقیقه ای به مدت 1 ماه تحت آموزش خود دلگرم سازی شوناکر قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (1972) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چند متغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه آزمایش افزایش معناداری را در سلامت روان بعد از دریافت آموزش نشان دادند. براساس یافته های پژوهش می توان گفت خوددلگرم سازی یک روش مؤثر در افزایش سلامت روان دانش آموزش دارای پیشرفت تحصیلی پایین است.

Keywords:

خوددلگرم سازی , سلامت روان , پیشرفت تحصیلی