بررسی اثر افزودن نانوذرات اکسیدگرافن و اکسیدگرافن احیاشده بر ریزساختار هیدروژل کامپوزیتی حساس به دما بر پایه پلی نیپام

موادی که خواص خود را در پاسخ به عوامل محیطی مانند دما و pH تنظیم می کنند، به سرعت در حال گسترش تحت عنوان مواد هوشمند هستند. هیدروژلهایی که با این عنوان توسعه داده میشوند برای کاربردهای گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرند. هیدروژل پلینیپام (PNIPAAm) از شناخته شده ترین پلیمرهای حساس به تغییرات دما با قابلیت برگشت پذیری میباشد. این هیدروژل در دمای اتاق به صورت محلول و در حدود دمای 32 °C به حالت ژل درمی آید. به واسطه ی نزدیک بودن محدوده دمایی گذار محلول-ژل به دمای طبیعی بدن انسان، این هیدروژل بسیار مورد توجه پژوهشگران است. اخیرا، نانوکامپوزیت های پلی نیپام بر پایه مشتقات گرافن در کاربردهای زیستی مورد توجه قرار گرفته است. از آنجا که افزودن نانوذارت به هیدروژل پلی نیپام سبب تغییر در ریزساختار و به تبع آن خواص وابسته به ریزساختار خواهد شد، در این پژوهش، ریزساختار هیدروژل نانوکامپوزتی پلینیپام با افزودن غلظتهای مختلفی از نانوذارت اکسیدگرافن و اکسیدگرافن احیاشده مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت. هیدروژل نیپام به روش پلیمریزاسیون رادیکالی سنتز و نانوکامپوزیت در حضور نانوذرات مذکور به روش توزیع در فاز محلول تهیه شد. بررسی ریزساختار نانوکامپوزیت های هیدروژلی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (Scanning Electron Microscope) انجام شد. نتایج نشان داد که در هیدروژل های نانوکامپوزیتی پلینیپام/نانوذرات، در مقایسه با هیدروژل بدون نانوذرات، با افزودن نانوذرات اکسیدگرافن و اکسیدگرافن احیاشده در ساختار هیدروژل، اندازه تخلخل ها کاهش یافته و با افزایش غلظت نانوذرات، کاهش تخلخل بیشتر مشاهده میشود. ریزساختار به دست آمده برای هر دو دسته نانوکامپوزیت مناسب کاربردهای سلولی خصوصاداربست های مهندسی بافت می باشد.

Keywords:

اکسید گرافن , اکسید گرافن کاهیده , ریزساختار , نانوکامپوزیت , هیدروژل پلی نیپام