بررسی فعالیت کاتالاز در موشهای صحرایی تیمار شده با تتراکلریدکربن و اثر محافظتی نانوسامانه بربرین-PLGA در برابر استرس اکسیداتیو

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 309

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICNNA01_148

تاریخ نمایه سازی: 21 دی 1399

Abstract:

موضوع و اهداف: بیومولکول بربرین مستخرج شده از گیاه Berberis، بهعنوان یک ترکیب امیدوارکننده در درمان فیبروز کبدی در نظر گرفته میشود. از طرف دیگر نانوذرات پلی لاکتیک گلایکولیکاسید (PLGA) به دلیل ویژگیهای فیزیکوشیمیایی مناسب گزینه ی جذابی جهت فرآیندهای رسانش دارو هستند. در این پژوهش از نانوذرات PLGA حامل بربرین به عنوان روشی مؤثر در مقایسه با بربرین جهت محافظت از آسیب کبدی القاشده با تتراکلریدکربن (CCl4) استفاده شده است. بدین منظور اثر محافظتی نانوسامانه ی بربرین-PLGA در برابر استرس اکسیداتیو القاشده با تتراکریدکربن در بافت کبدی موشی ارزیابی شد.مواد و روشها: در ابتدا نانوسامانه ی بربرین-PLGA سنتز و مشخصه یابی گردید و در مرحله ی بعد تستهای حیوانی صورت پذیرفت. 35 موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 250 گرم به پنج گروه تقسیم شدند. گروه های بیمار تتراکلریدکربن را به صورت داخل صفاقی به مدت 2 بار در هفته با دوز 1,5ml/kg دریافت نمودند. دو گروه درمانی نیز تتراکلریدکربن به همراه بربرین و یا نانوذره آن دریافت نمودند. پس از پایان تیمارها، حیوانات با کلروفرم بیهوش و بافتهای کبدی جدا و هموژن شدند؛ سپس فعالیت آنزیم های کاتالاز موجود در بافت کبدی از طریق اندازهگیری تجزیه ی پراکسید هیدروژن سنجش و بهعنوان معیاری از استرس اکسیداتیو مورد بررسی قرار گرفت.دستاوردها: فعالیت آنزیم کاتالاز در گروه های شاهد 1,57±0,24، تیمار با تتراکلریدکربن 0,83±0,20، بربرین 1,27±0,12، تتراکلریدکربن با بربرین1,28±0,22 و تتراکلریدکربن با نانوسامانه پلیلاکتیک گلایکولیکاسید-بربرین 1,59±0,16 بود. همانطور که مشخص است موشهای تیمار شده با تتراکلریدکربن کاهش معنیداری در فعالیت آنزیم کاتالاز نشان داده اند؛ درحالیکه استفاده از بربرین و یا نانوذره آن سبب حفظ فعالیت آنزیم کاتالاز شده است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که بربرین در برابر اثرات سمی حاصل از تتراکلریدکربن مقابله کرده و باعث کاهش استرس اکسیداتیو میشود. از سوی دیگر استفاده از بربرین به حالت نانوذرات، سبب کاهش دوز مصرفی از این ترکیب جهت اعمال اثرات محافظتی در برابر سمیت تتراکلریدکربن خواهد شد که این موضوع به عنوان نقطه عطفی در درمان بیمارهای کبدی محسوب میشود.

Authors

فاطمه نظری

گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

علی طراوتی

گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

مریم مهاجرانی

گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

فاطمه توحیدی

گروه بیوتکنولوژی پزشکی ، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران