رسول چمنی قلندری
محمد افشار اردلان
فریده دکانه ای فرد
سعیده چمنی
اشرف قمچیلی
حجت زارعی
نادر تاری برازین
عیسی پیری

مقدمه: یکی از چالش‌های بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر کاهش کیفیت زندگی و سلامت عمومی بیماران است. در دهه اخیر درمان شناختی-رفتاری به عنوان یکی از درمان‌­های موثر در درمان بسیاری از اختلالات معرفی شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-‌رفتاری  بر سلامت­ عمومی و کیفیت­ زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌­پذیر انجام گرفته است. روش کار: پژوهش از نوع نیمه ­تجربی پیش­ آزمون و پس ­آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک­ پذیر در زمستان سال 1397 بودند. حجم نمونه شامل 30 نفر، به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه  قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و همکاران و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. گروه آزمایش تحت درمان شناختی-رفتاری به مدت 10 جلسه­ 90 دقیقه‌­ای قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌­ای دریافت نکردند. داده‌­ها با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج به‌دست آمده نشان داد درمان شناختی-رفتاری در افزایش سلامت عمومی (0.001p=) و کیفیت زندگی(0.026p=) بیماران موثر است. میانگین نمرات سلامت عمومی و کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه  بهبود یافته است. بحث و نتیجه­ گیری: به نظر می‌رسد که با اجرای درمان شناختی-رفتاری می‌توان به ارتقای کیفیت ­زندگی و سلامت عمومی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌­پذیر کمک کرد

cognitive-behavioral therapy, general health, quality of life, درمان شناختی-رفتاری, سلامت‌عمومی, کیفیت‌زندگی