محمد مهدی صحرایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
مهدی مولوی وردنجانی - مربی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
علیرضا سلطانیان - استادتمام، گروه آموزشی آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
مهناز خطیبان - استاد، مرکز تحقیقات مراقبت مادر و کودک، گروه آموزش اخلاق در علوم پزشکی، گروه آموزش پرستار ی داخلی-جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

مقدمه: کارکنان فوریت پزشکی که در خط مقدم ارائه مراقبت‌های سلامت هستند، با استرس‌های شغلی فراوانی روبه‌رو می‌شوند. این امر پیامدهای روانی، جسمی، رفتاری و سازمانی را برای آنها به‌دنبال دارد که از جمله آنها می‌توان به اختلالات اسکلتی- عضلانی اشاره کرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط آسیب‌های عضلانی- اسکلتی و بار استرس در کارکنان فوریت‌های پزشکی استان همدان انجام شده است. روش کار: در این مطالعه توصیفی- هم‌بستگی که در سال 1398 انجام شده است، از میان کارکنان فوریت پزشکی همدان، 76 نفر (40 درصد) از پایگاه‌های شهری و 114 نفر (60 درصد) از پایگاه‌های جاده‌ای به‌کمک نمونه‌گیری سهمیه‌ای انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های آسیب‌های عضلانی- اسکلتی نوردیک و بار استرس شغلی بود. داده‌ها نیز با نرم‌افزار SPSS نسخه 23، آمار توصیفی، آزمون t مستقل و ضریب هم‌بستگی اسپیرمن تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی افراد 34/05 سال (8/11±) و سابقه کار آنها 42/123 (84/22±) ماه بود. همچنین بیشتر آنها (77 درصد) متأهل، (57/3 درصد) دارای مدرک کارشناسی و (46/9 درصد) استخدام رسمی بودند. بار استرس کارکنان (161/23±) 503/03 از 1050 نمره ممکن بود. کارکنانی که به دلیل شغل خود، اختلال عضلانی-اسکلتی داشتند، نسبت به سایر افراد بار استرس بیشتری گزارش کرده بودند؛ اما این تفاوت معنی‌دار نبود (0/05P). بین نوع استخدام، سابقه کاری و نوع ورزش کارکنان رابطه معنی‌دار آماری با اختلالات اسکلتی- عضلانی وجود داشت (0/05

Occupational Stress, Musculoskeletal Injury, Medical Emergency, استرس شغلی, آسیب اسکلتی-عضلانی, رضایت شغلی, فوریت پزشکی