زهرا محمدی - دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علومپزشکی کردستان، سنندج، ایران

مقدمه: مطالعۀ حاضر با هدف تعیین رابطۀ بین ویژگی ‏های ارتباطی پرستاران و فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان ‏های شهر سنندج انجام شد. روش کار: مطالعۀ حاضر از نوع همبستگی بود که در میان ۲۷۸ نفر از پرستاران بیمارستان‏های شهر سنندج انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسش‌نامۀ استاندارد فرهنگ ایمنی ساخته‌شده توسط آژانس کیفیت و تحقیقات مراقبت سلامت و مهارت‏ های ارتباطی بارتون جی بود. تحلیل داده‏ ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۹ انجام شد و در بخش آمار توصیفی از میانگین، انحراف‌معیار و در بخش آمار استنباطی آزمون‏های همبستگی، من‏ویتنی، کروسکالوالیس و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین کلی پاسخ‏های مثبت به ۱۲ بُعد فرهنگ ایمنی بیمار ۱۱/۵۹ درصد، پاسخ منفی ۲۲/۰۷ درصد و پاسخ ‏های خنثی ۱۷/۹۴ بود که نشان ‌دهندۀ وضعیت قابل قبول فرهنگ ایمنی در بیمارستان ‏های مورد مطالعه است و میانگین کلی مهارت ‏های ارتباطی در بین پرستاران شهرستان سنندج ۹/۵۷ ± ۶۶/۹۸ بود. نتایج تحلیل استنباطی نشان داد بین‏ متغیرهای سن، سابقه ‏کار، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات و نوع استخدام با دو متغیر اصلی (مهارت‏های ارتباطی و فرهنگ ایمنی بیمار) رابطۀ معنی‏داری مشاهده شد (سطح اطمینان ۹۵ درصد). نتایج رگرسیون خطی نشان داد مؤلفه ‏های مهارت ‏های ارتباطی (کلامی، شنود و بازخورد) اثر مثبت و معنی داری بر بهبود فرهنگ ایمنی بیمار دارند به طوری که قادرند ۵۵/۲ درصد از واریانس تغییرات فرهنگ ایمنی بیمار را تبیین کنند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار و مهارت‏ های ارتباطی در حد متوسط بود و پیشنهاد می‏ شود جهت بهبود فرهنگ ایمنی بیمار به مهارت ‏های ارتباطی پرستاران در دوران آموزشی یا در دوره‏ های ضمن خدمت توجه ویژه ‏ای شود.

Safety culture, Nurse, Communication skills, Accidents, Medical errors, Health care sector, فرهنگ ایمنی, پرستار, مهارت ارتباطی, حوادث, خطاهای پزشکی, بهداشت و درمان