تأثیر به‌کارگیری مقیاس رفتاری درد (BPS) از سوی پرستاران بر شناسایی درد و مراقبت‌های تسکینی در بیماران بستری در ICU

مقدمه: امروزه درد به‌منزله پنجمین علامت حیاتی اهمیت دارد. در بیمارانی که سطح هوشیاری آنها کاهش یافته، تشخیص درد به‌دلیل موانع برقراری ارتباط دشوار است؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر به‌کارگیری مقیاس رفتاری درد (BPS) از سوی پرستاران بر شناسایی درد و مراقبت‌های تسکینی در بیماران بستری در ICU صورت گرفت. روش‌کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه‌تجربی تک‌گروهی است که با روش نمونه‌گیری سرشماری به بررسی ۶۸ پرستار شاغل در بخش مراقبت ویژه بیمارستان‌های شهر همدان پرداخته است. توانایی تشخیص درد و تعیین شدت آن در بیماران و روش‌هایی که پرستاران برای تسکین درد استفاده می‌کردند، براساس فرم نحوه ارزیابی تسکین درد قبل و بعد از آموزش مقیاس BPS ارزیابی شد. در خاتمه، اطلاعات جمع‌آوری‌شده با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۱۸ تجزیه و تحلیل شد. از آمار توصیفی نیز برای تعیین فراوانی و میانگین و از آمار تحلیلی به‌منظور ارائه آزمون‌های مقایسه نسبت‌ها و کلموگروف اسمرینوف و کای‌اسکوئر استفاده شد (۰/۰۵P <). یافته‌ها: براساس یافته‌ها توانایی پرستاران در تشخیص درد بعد از مداخله (آموزش مقیاس BPS) تغییرات مطلوبی داشته است (۰/۰۵ درد از ۶۲۵ مرتبه به ۱۲۲۲ مرتبه افزایش یافته و ثبت و به‌کارگیری روش‌های غیردارویی تسکین درد نیز رشد فراوانی داشته است (۰/۰۰۱< P). نتیجه‌گیری: براساس نتایج حاصل از این مطالعه، به‌کارگیری مقیاس BPS در توانایی تشخیص و پایش درد بیماران با کاهش سطح هوشیاری مؤثر بوده و به تغییرات مطلوبی در استفاده از شیوه‌های تسکین درد غیر دارویی به‌عنوان طب مکمل در بخش‌های مراقبت ویژه منجر شده است.

Keywords:

Pain , Nurse , Intensive care unit , Behavioral scale of pain monitoring , Pain relief care , درد , پرستار , بخش مراقبت‌های ویژه , مقیاس رفتاری پایش درد , مراقبت‌های تسکین درد