مقایسه تأثیر آموزش به بیمار با یا بدون مشارکت خانواده بر پیروی از رژیم درمانی در مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی

مقدمه: تبعیت از رژیم درمانی، چالشی مهم برای مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی است. این بیماران در صورت پیروی نکردن از رژیم درمانی با نتایج نامطلوب سلامتی مواجه می‌شوند. با توجه به اینکه انجام مداخلاتی همچون آموزش به منظور بهبود تبعیت از رژیم‌های درمانی جایگاه خاصی دارد، این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر آموزش به بیمار با یا بدون مشارکت خانواده او انجام شده است تا تأثیر این آموزش را بر تبعیت از رژیم درمانی در مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی بررسی کند. روش کار: در این مطالعه نیمه‌تجربی، از میان افراد مراجعه‌کننده به درمانگاه قلب بیمارستان فرشچیان همدان، تعداد ۶۰ بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی به‌صورت دردسترس انتخاب شد. سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه ۳۰ نفر بیمار و خانواده، و ۳۰ نفر بیمار به‌تنهایی تقسیم شدند. آموزش طی ۶ جلسه ۳۰ دقیقه‌ای و به‌طور یکسان در هر دو گروه اجرا شد. اطلاعات با پرسش‌نامه محقق‌ساخته، قبل و شش هفته پس از آموزش، جمع‌آوری، و با نرم‌افزارSPSS  نسخه ۱۶ تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: هر دو گروه پیش از آموزش، از نظر میزان پیروی از رژیم درمانی اختلاف آماری معنی‌داری با یکدیگر نداشتند (۰/۰۵P).  نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد آموزش به بیمار با مشارکت خانواده در مقایسه با آموزش فردی به شخص بیمار، در بهبود روند پیروی از رژیم درمانی مؤثرتر است. ازاین‌رو توصیه می‌شود مداخلات آموزشی مربوط به برنامه درمانی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی، با مشارکت خانواده‌ها انجام شود.

Keywords:

Treatment regimen , Adherence , Patient education , Family , Chronic heart failure , رژیم درمانی , تبعیت , آموزش به بیمار , خانواده , نارسایی مزمن قلبی