بررسی طول مدت جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی براساس مقیاس برن و عوامل مرتبط با آن در بخش‌های مراقبت ویژه

مقدمه: تهویۀ مکانیکی یکی از عمومی‌ترین اشکال درمان پزشکی برای بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بوده که عوامل مختلفی بر آمادگی بیمار در خصوص جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی مؤثرند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط بر طول مدت جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی در بخش‌های مراقبت ویژه انجام شد. روش­ کار: در این مطالعۀ مقطعی ـ تحلیلی، 65 بیمار بخش مراقبت ویژه که به تهویۀ مکانیکی بیش از 72 ساعت نیاز داشتند، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با ابزار جداسازی برن در 3 شیفت کاری بررسی شدند. فاکتورهای بررسی‌شده در جداسازی بیمار شامل سن، جنس، علت وصل به دستگاه تهویۀ مکانیکی، سطح بیداری براساس مقیاس آرام‌سازی رامسی و مدت‌زمان تهویۀ مکانیکی قبل از شروع جداسازی بودند. یافته‌ها با روش‌های آماری توصیفی و آزمون تی مستقل  با SPSS نسخۀ 22 تجزیه‌وتحلیل شد. یافته­ ها: میانگین طول مدت تهویه مکانیکی بر اساس روش جداسازی با ابزار جداسازی برن ۳۳/۴۶±۱۱۱/۷۵ ساعت بوده است . همچنین نتایج نشان داد که متغیر هایی مانند جنس (۰۳P=۰/) و سطح بیداری با توجه به مقیاس آرام سازی رامسی (۰۰۰۱P=۰/) بر طول مدت تهویه مکانیکی تاثیر معنی داری داشته در حالی که متغیر سن (۲P=۰/) و علت وصل به دستگاه تهویه مکانیکی (۳۱۹P=۰/) تاثیر ی بر طول مدت  تهویه مکانیکی نداشتند. نتیجه ­گیری: برای بررسی آمادگی بیمار در خصوص جداسازی از دستگاه تهویۀ مکانیکی باید به عوامل متعددی از جمله جنس و سطح بیداری توجه داشت و در استفاده از ابزارهای انداره‌گیری این دو متغیر را در نظر گرفت.

Keywords:

Mechanical Ventilator Weaning , Intensive Care Unit , Mechanical Ventilation , Burns scale , جداسازی از تهویۀ مکانیکی , بخش مراقبت ویژه , تهویۀ مکانیکی , ابزار برن