بررسی سطح سلنیوم و روی سرم در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش‌یابنده در مقایسه با افراد سالم

سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس بیماری خودایمنی سیستم عصبی مرکزی است که موجب دمیلینه‌شدن و آسیب به آکسون می‌شود. مطالعات انجام‌شده در ارتباط با تأثیر روی و سلنیوم بر پیشگیری یا کاهش حدت علائم این بیماری ضدونقیض است. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سلنیوم و روی سرم در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش‌یابنده با افراد سالم انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مورد-شاهدی 30 فرد مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش‌یابنده (مورد) با 30 فرد سالم (شاهد) از نظر سطح سرمی روی و سلنیوم مقایسه شدند. موردها و شاهدها به روش همسان‌سازی گروهی از نظر سن، جنس و سابقه استعمال سیگار همسان شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار STATA نسخه 15 در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: در گروه مورد و شاهد به ترتیب میانگین سن بیماران 1/5 ± 0/34 و 9/4 ± 8/33 سال (439/0P=)، سطح سرمی روی 71/10 ± 60/83 و 32/21 ± 86/110 میکروگرم در دسی‌لیتر (001/0P<)، سطح سرمی سلنیوم 75/17 ± 58/78 و 18/24 ± 61/ 85 میکروگرم در دسی‌لیتر (102/0P=) بود. طول مدت و شدت بیماری با سطح سرمی سلنیوم همبستگی مثبت اما غیر معنی‌داری نشان داد، درحالی‌که سطح سرمی روی با طول مدت و شدت همبستگی منفی بود، ولی مانند سلنیوم ازنظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد کمبود روی در پاتوژنسیته بیماری مولتیپل اسکلروزیس نوع عودکننده و فروکش‌یابنده نقش داشته باشد، اما با شدت و مدت بیماری ارتباطی ندارد. با وجود پایین‌بودن سطح سرمی سلنیوم در بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس، این تفاوت از نظر آماری معنی‌داری نبود که ممکن است از حجم نمونه متأثر باشد.  

Keywords:

Multiple Sclerosis , Selenium , Zinc , روی , ریزمغذی‌ها , سلنیوم , مولتیپل اسکلروزیس