ساندرا لیبنبرگ - نویسنده
ابراهیم یاقوتی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی (گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی)

عدالت مشارکتی اعم از حقوق انصاف رویه ی فردی تا مدل های مبتنی بر شهروندی جمعی، نقش مهمی را در داوری حقوق اجتماعی تحت حقوق بشر بین المللی و صلاحیت های قانون اساسی داخلی ایفا می نماید. اجرایی شدن تاریخی پروتکل اختیاری عهدنامه بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توجه مجددی را در ارتباط با نقش عدالت مشارکتی در داوری حقوق اجتماعی به خود جلب می کند. پژوهش حاضر با بهره گیری از پژوهش های متنوع صورت گرفته در رابطه با انصاف رویه ای در تصمیم گیری عمومی، تجربه گرایی مردم سالاری و تغییر حقوقی و اجتماعی، توجیهات مبتنی بر ارزش و ابزار را برای مشارکت در داوری حقوق اجتماعی در نظر می گیرد. بعد از آن، کاربرد انواع متفاوت حقوق مشارکتی در دانش نظری حقوق اجتماعی مورد بررسی قرار می گیرد. دو نوع از موارد اصلی بررسی می شوند: پرونده هایی که شامل محرومیت بالقوه از حقوق اجتماعی و پرونده هایی که در آنها گفته می شود برای تحقق این حقوق نقض وظایف مثبت انجام شده است. در نهایت، هدف ازین این پژوهش نشان دادن ارزش و اعتباری است که عدالت مشارکتی به داوری حقوق اجتماعی، کارکردهای متفاوت آن و همچنین به روابط جدایی ناپذیر آن با ابعاد اساسی این حقوق می دهد.

حقوق اجتماعی، عدالت مشارکتی، کرامت بشری، تجربه گرایی مردم سالاری، انصاف رویه ای، پروتکل اختیاری عهدنامه بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی