کیفیت زندگی کارکنان شاغل در اورژانس های بیمارستانی استان اصفهان در سال ۱۳۹۵

مقدمه: کارکنان شاغل در بخش اورژانس بیمارستان، به عنوان بزرگترین و کامل ترین نهاد ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی اولیه، همواره با مخاطرات و استرس های از پیش تعیین نشدهای مواجه هستند که این مشکلات گاهی می تواند مخل آرامش و بر هم زننده کیفیت مطلوب زندگی آنان باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر کیفیت زندگی کارکنان شاغل در اورژانس بیمارستانی (پزشک، پرستار و متخصص طب اورژانس) استان اصفهان در سال ۱۳۹۵ انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به روش سرشماری و با استفاده از پرسش نامه استاندارد ۲۶ سوالی World Health Organization Quality of Life-BREF)WHOQOL-BREF) ، به بررسی و شناسایی عوامل موثر بر کیفیت زندگی ۵۸۴ فرد شاغل در بخش اورژانس پرداخت. داده ها بنا اسنتفاده از آزمون های One way ANOVA ، Kruskal-Wallis و Multiple Regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین کیفیت زندگی در گروه پرستاران ۲۵ / ۱۶ ± ۳۱ / ۸۱ ، در گروه پزشکان ۰۵ / ۱۵ ± ۹۱ / ۸۵ و در گروه متخصصان طب اورژانس ۷۶ / ۱۵ ± ۱۷ / ۹۰ بود که اختلاف معنی داری بین سه گروه مشاهده شد (۰۳۰ / ۰ = P). عواملی همچون سن کمتر از ۳۰ سال (۰۱۰ / ۰ = P)، محل کار (۰۰۲ / ۰ = P) و اقلیم جغرافیایی گرم (۰۴۰ / ۰ = P)، تاثیر معنی داری بر میانگین کیفیت زندگی کل در بین کارکنان بخش اورژانس داشت. نتیجه گیری: با توجه به کاهش سطح کیفیت زندگی پرستاران بخش اورژانس بیمارستان های اصفهان، لازم است مسوولان با شناخت عوامل تهدیدکننده و کاهش دهنده سطح کیفیت زندگی، درصدد رفع کاستی های موجود برآیند تا بدین گونه گام موثری در جهت بهبود شرایط و ارایه بهینه خدمات از سوی کارکنان بخش اورژانس و به خصوص پرستاران برداشته شود.

Keywords:

کیفیت زندگی , اورژانس , پزشکان , پرستاران , ایران