غزاله حنایی - پژوهشگر دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
حامد عابدینی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه خاتم، تهران، ایران

پویایی حیات جمعی در پلهای خواجو و الله وردی خان که از ابتدای شکل گیری تا به امروز برقرار می باشد، وابسته به تحول کارکردی پل در عصر صفویه و الحاق عملکرد تجمعی و تفرجی به نقش ارتباطی و گذر آنها است. هدف از این پژوهش مطالعه و بررسی عوامل اثرگذار بر پیدایی پل به مثابه ی فضای جمعی در ساختار شهری اصفهان عصر صفوی می باشد. در همین راستا با روش تفسیری- تاریخی به واکاوی زمینه های سیاسی و اجتماعی اصفهان عصر صفوی پرداخته تا از این طریق ریشه های اثرگذار بر شکل گیری پل به مثابه فضای جمعی را مستخرج نماید. حاصل این بررسی به تاثیر عواملی نظیر: گسترش شبکه راه ها، انتقال پایتخت صفوی به اصفهان، رونق فعالیت ها و فضاهای جمعی در عصر صفویه اشاره دارد. در این میان نقش حکومت صفوی به عنوان بازیگر اصلی تحولات رخداده در بخش های مختلف، اهمیت دوچندان یافته است. نگرش حکومتی در عصر صفویه به مسیله شهر، حیات جمعی، فضاهای عمومی و پل را می توان علت اصلی این دگردیسی در ساختار کارکردی پل های شهری محسوب نمود.

پل، اصفهان عصر صفوی، فضای جمعی، روابط اجتماعی، ساختار شهری