مروری بر تعیین درصد بهینه پلیمرهای بازیافتی در مخلوط های آسفالتی

ضایعات پلاستیکی موجب آلودگی محیط زیست و تخریب زیبایی بصری شهرها می شوند. ارائه راه کارهای جدید برای بازیافت و مصرف دوباره ضایعات پلاستیکی از جنبه های مختلف اقتصادی و زیست محیطی و توسعه پایدار حائز اهمیت است. از جمله این راه کار ها مصرف پلاستیک به عنوان افزودنی در مخلوط های آسفالتی است که می تواند دوام و عمر بهره برداری روسازی آسفالتی را افزایش دهد و علاوه بر کمک به حفظ محیط زیست موجب کاهش هزینه های افتصادی پروژه های روسازی نیز خواهد شد. پلیمرهای بازیافتی در آسفالت به دو صورت استفاده می شوند: 1- به عنوان اصلاح کننده خواص مخلوط آسفالتی (روش خشک)، 2 - اصلاح کننده خواص قیر (روش تر). هدف از این پژوهش، مروری بر مطالعات انجام گرفته بر روی مخلوط های آسفالتی حاوی مواد افزودنی پلیمری بازیافتی از نقطه نظر تعیین درصد بهینه برای آن دسته از این افزودنی هاست که در ده سال اخیر بیشترین کاربرد را داشته اند. براساس جمع بندی مطالعات پیشین بدون در نظر گرفتن نوع آسفالت، درصدهای بهینه برای PET، CRM، LDPE، HDPE و HISP به ترتیب 4 ، 12 ، 9.5 ، 5 و 5 درصد وزنی قیر و 0.5، 10، 8، 7 و 5 درصد وزنی کل مخلوط آسفالتی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

آسفالت , پلاستیک بازیافتی , درصد بهینه , محیط زیست , توسعه پایدار