پریسا پورعبدالهی نوید - دانشجوی دکتری معماری، گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
سمیرا ابوعلی - کارشناسی ارشد معماری داخلی، گروه معماری داخلی، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

مراکز و فضاهای آموزشی از دیرباز یکی از مهم ترین محیط ها در سطح شهرها بوده اند که با پیشرفت و گسترش علم، نقش و جایگاه آن بسیار رشد نموده است. بیماری های ویروسی، تنفسی و در حال حاضر ویروس کرونا جهان را دچار تحول کرده است و معماران باید فضاهایی را طراحی کنند که مانع انتشار ویروس کرونا در جوامع مختلف شود. هدف از این پژوهش، بررسی و یافتن نیازهای اساسی در زمینه معماری جهت ارتقاء طراحی مراکز آموزشی برای جلوگیری از انتقال بیماری های عفونی مانند ویروس کرونا و همچنین کاهش احتمال بروز آنها می باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی، و از نظر ماهیت تحلیلی- توصیفی می باشد. ابزار مورد استفاده تحقیق کتابخانه ای و استفاده از منابع موجود در دسترس می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که فضاهای سبز و محیط های باز و آفتاب خور نه تنها از لحاظ تربیت هوشی، روانشناختی و حفظ روحیه بالا و ایجاد خلاقیت در کودکان و افراد بزرگسال بسیار مؤثر بوده و راندمان آموزشی آن ها را افزایش می دهد. بلکه این مزیت را می بایست در جهت مقابله با انتشار بیماری های تنفسی و ویروسی مدنظر قرار داد. زیرا که روحیه بالا ایمنی افراد را ارتقاء می دهد و فضاهای باز و آفتاب خور خاصیت میکروب زدایی دارد و در زمینه فاصله گذاری فیزیکی افراد نیز مؤثر است.

طراحی فضای آموزشی، فضای باز، فضای سبز، بیماری های ویروسی، ویروس کرونا