عاطفه نادمی - کارشناسی ارشد معماری، گرایش پایداری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران
حیدر ناصری مبارکی - کارشناسی ارشد انرژی، گروه فن ساختمان، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهیدبهشتی
محسن فیضی - استاد گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران
عباس ترکاشوند - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران

در بسیاری از نقاط محروم کشور، به دلیل عدم امکانات آموزشی، مدارس غیر استاندارد زیادی وجود دارند. در اکثر این مناطق، امکان ساخت درجا وجود ندارد. این مناطق غالباً دسترسی محدودی دارند در مواقعِ بحرانی نیاز به سرعت عمل یک ضرورت است. همچنین ممکن است کاربرد یک بنا به صورت موقت باشد. روش هایی که برای حل مشکل ساخت و ساز در این مناطق پیشنهاد می شود، باید شامل سازه های قابل حمل باشند که قابلیت واسازی یا مونتاژ در محل را داشته باشند و نیز حداقل نیاز به ماشین آلات و تجهیزات برای حمل و نقل و نصب را داشته باشند. و اجرای آنها به زبان ساده باشد که تا حدودی قابل اجرا توسط نیروی انسانی باشد. سیستم های پیش ساخته پاسخی برای حل این مسأله است. از طرفی برای اینکه بتوان سیستمی را در کارخانه ساخت و در محل مورد نظر پروژه ن صب کرد و سپس این فرایند تبدیل به یک فرایند صنعتی شود، ناچارا باید از یک ساختار اندازه مند و مدولار استفاده کرد. بر این ا ساس، پژوهش حا ضر، با هدف دستیابی به الگویی مناسب برای مدارس پیش ساخته ی روستایی، انجام شده است. در راستای این هدف، با مطالعه و بررسی سیستم های پیش ساخته در مقیاس های مختلف به طبقه بندی آنها پرداخته و پس از ارزیابی آنها بر اساس اهداف مشخص شده، به ارزیابی سیستم ها پرداخته است. در نهایت بر اساس یافته های حاصل از این تحلیل ها، معیار هایی برای سیستم مناسب مدارس روستایی، تدوین شد

سیستم های پیش ساخته، مدارس روستایی، سیستم مدولار، صنعتی سازی