تحلیل مناسبات اسرائیل و عربستان سعودی پس از انقلاب های عربی بر اساس نقد و ارزیابی نظریه واقع گرایی

بعد از وقوع انقلاب های عربی که از 18 دسامبر سال 2010 به وقوع پیوست، در روابط کشورها و دولت های منطقه نوعی دگرگونی به وجود آمد به طوری که با برهم خوردن نظم حاکم بر روابط کشورهای خاورمیانه نوعی خصومت و تنش بین برخی کشورها و از طرف دیگر نوعی نزدیکی و همکاری بین بعضی کشورهای دیگر در سطح دو جانبه و سطح منطقه حاصل شد. یکی از جاهایی که به نظر می رسد می توان در آن شاهد تغییر رویکرد در روابط کشورهای منطقه خاورمیانه با یکدیگر پس از وقوع انقلاب های عربی بود، بین کشورهای عربستان سعودی و اسرائیل می باشد. زیرا هر دو به فکر یافتن فضای سیاسی جدید و یافتن یک متحد قوی برای پیشبرد منافع خود و جلوگیری از گسترش نفوذ رقبای منطقه ای خود مانند جمهوری اسلامی ایران و ترکیه بودند. نکته ای که در اینجا مهم است و پژوهش قصد پرداختن به آن را دارد این است که رفتار سیاسی اسرائیل و عربستان بر اساس نظریه واقع گرایی چگونه است؟ به دلیل تقابل جدی عربستان و اسرائیل با کشور ما، چه از بعد ایدئولوژیکی و چه از بعد تنش های نظامی و اقتصادی، لازم است تا فهم عمیقی از چگونگی روابط دو کشور به دست بیاوریم زیرا بدون فهم عمیق از رابطه بین این دو کشور نمی توانیم تصمیم خردمندانه ای اتخاذ کنیم و یا حتی الامکان تصمیمی که اتخاذ می کنیم نمی تواند همه جوانب را در بر بگیرد. همچنین روش تحقیق در این نوشتار با توجه به ماهیت موضوع، از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. همانگونه که در این طرح پژوهشی می توان دید و تا آنجا که نگارنده مطالعه کرده است ازتحقیقاتی که به طور مستقیم به این مسئله اشاره کرده باشد منابعی وجود ندارد، بنابراین از این جهت این پژوهش جنبه نوآوری دارد. بر اساس توضیحات مطروحه می توان سوال اصلی که باعث شکل گیری این مقاله شد را اینگونه مطرح کرد که «علل گسترش روابط عربستان و اسرائیل پس از انقلاب های عربی و بر اساس نظریه واقع گرایی کدام اند؟»

Keywords:

بحران امنیت , انقلاب های عربی , رئالیسم , مناسبات خارجی , توازن قوا