دوراهی تهران - واشنگنتن (بررسی نو واقع گرایانه سیاست چینی در برابر مسأله هسته ای ایرانی)

با نگاه به موضع گیری های کشور جمهوری خلق چین در باب مسأله هسته ای ایران، رفتاری دوگانه، گاه موافق و گاه مخالف از سوی چینی ها دیده می شود. از این رو، تلاش شده است تا در این پژوهش، رویکرد کشور جمهوری خلق چین به مسأله هسته ای ایران تبیین و تحلیل گردد. بر همین اساس، پرسش اصلی پژوهش از این قرار است که، رفتار سیاسی چینی ها در برابر مسأله هسته ای ایران از چه الگویی پیروی می کند و چگونه می توان این رفتار سیاسی را تحلیل کرد؟ در پاسخ به این پرسش، فرضیه اصلی پژوهش آن است که، رفتار چینی ها در برخورد با مسأله هسته ای ایران، تابعی از سیاست حفظ منافع حداکثری بوده است؛ همچنین، ایالات متحده آمریکا و سیاست های این کشور، در تصمیم گیری های کشور جمهوری خلق چین در باب مسأله هسته ای ایران، نقشی پررنگ داشته است. از این رو، تلاش شده است تا در این پژوهش با استفاده از چهارچوب نظری نوواقع گرایی، به تبیین و تحلیلی علمی از موضوع رسید. در این پژوهش، داده ها با استفاده از روش اسنادی گردآوری شده است و روش تحلیل داده ها، روش تحلیل محتوا است.

Keywords:

جمهوری خلق چین , ایالات متحده آمریکا , مسأله هسته ای ایران , نوواقع گرایی