تاثیر شش هفته تمرین ورزشی تناوبی همراه با مصرف نانوذره سلنیوم بر بیان ژن Bcl-2 و LC3 در بافت تومور موش های ماده حامل تومور پستان

مقدمه: برخی عوامل مانند تمرینات ورزشی و مداخلات دارویی می­ توانند روند رشد تومور را تحت تاثیر قرار دهند. به‏ منظور مشخص شدن سازوکار دقیق این تاثیرگذاری، در پژوهش حاضر تاثیر شش هفته تمرین ورزشی تناوبی همراه با مصرف نانوذره سلنیوم بر بیان ژن Bcl-2 و LC3 در بافت تومور موش ­های ماده حامل تومور پستان مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: 12 سر موش ماده balb/c پس از تزریق سلول­ های سرطانی در چهار گروه تقسیم شدند: کنترل (CT)، تمرین (TT)، نانو ذرات سلنیوم (ST)، تمرین+ نانو ذرات سلنیوم (SeTT). برنامه تمرین تناوبی به مدت شش هفته و پنج روز در هفته اجرا شد. علاوه بر این، موش ­ها در گروه ST و SeTT به مدت شش هفته و سه روز در هفته نانوذرات سلنیوم را دریافت کردند. با گذشت دو روز از آخرین مداخله (تمرین یا نانوذره)، موش ­ها بیهوش شدند و بافت تومور جدا شد. بیان ژن‏ های Bcl-2 و LC3 با تکنیک Real-time PCR بررسی گردید. در نهایت یافته­ ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج کاهش معنادار حجم تومور در گروه SeTT (001/>p) و افزایش بیان LC3 در گروه­ های TT (006/0=p) و SeTT (04/0=p) را نشان داد. همچنین، کاهش معنادار بیان Bcl-2 در گروه ST (01/0 =p) مشاهده شد. نتیجه­ گیری: مصرف نانو ذرات سلنیوم به همراه تمرین تناوبی می­ تواند تاثیر سینرژیک در مقابله با رشد تومور داشته باشد که این تاثیرات احتمالاً تا حدودی ناشی از تغییرات در بیان ژن­ های Bcl-2 و LC3 در بافت تومور باشد.

Keywords:

Tumor Tissue , Interval Training , Apoptosis , بافت تومور , تمرین تناوبی , آپوپتوز