حسین پرستش - دانشیار، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران
علیرضا خرم آبادی - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران

یکی از بخش های مهم ساختمان که تقویت و بهسازی آن عمر و بقای سازه را در هنگام وقوع زلزله تضمین می کند، محل اتصالات تیر و ستون به یکدیگر است. در واقع استفاده از سیستم بهسازی با FRP جهت تقویت محل اتصالات در ساختمان های بتنی سبب تقویت کل ساختمان و بهبود عملکرد لرزه ای آن می شود که به عنوان یک دانش در بین مهندسین ساختمان محبوبیت یافته و درسراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. از اهدف اصلی پژوهش میتوان به مطالعه آزمایشگاهی بر روی تاثیر بهسازی اتصالات پیش ساخته بعد از تخریب با توجه به ظرفیت های موجود در آنها اشاره نمود. در این پژوهش بر لزوم استفاده هرچه بهینه از الیاف های پلیمری CFRP و بررسی شیوه های نصب ساده تر و مقایسه تاثیر چیدمان های مختلف بر روی مقاومت خمشی و جذب انرژی برروی 4 نمونه اتصال پیش ساخته تخریب شده با ابعاد 05 درصد نمونه واقعی با در نظر گرفتن فاصله وصله های مکانیکی از محل اتصال پرداخته شده است و پس از اعمال بار جانبی تناوبی و بار محوری ثابت به صورت درجا، نتایج کارآزمایشگاهی استخراج شده و از نظر مقاومت خمشی، میزان جذب انرژی و شکل پذیری اتصالات به صورت نموداری مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است

اتصال، بهسازی اتصال، الیاف CFRP ، بارتناوبی، مقاومت خمشی، شکل پذیری، جذب انرژی