مصطفی افصحی - کارشناس ارشد مهندسی زلزله، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس

بتن بنا به تعریف مخلوطی از اجزای متشکل از یک سامانه است که شامل زیرسامانه های خمیر سیمان (سیمان و آب)، سامانه سنگدانه ها (شن و ماسه) و سامانه حد اشتراک (محل اتصال) این اجزا می باشد که آن را میتوان به شکل های بسیار زیادی درآورد. دوام یا پایایی بتن متناظر با سن یا عمر خدمت رسانی آن در شرایط محیطی مشخص به شمار می آید. بدیهی است با تغییر شرایط محیطی حاکم بر بتن، مفهوم دوام بتن تغییر می کند. دوام بتن حاوی سیمان پرتلند به توانایی آن برای مقابله با عوامل هوازدگی، تهاجم شیمیایی، سایش بتن و یا هر فرآیندی که به آسیب دیدگی می انجامد، گفته می شود. بنابراین، بتن پایا بتنی است که تا حدود زیادی شکل اولیه و کیفیت و قابلیت خدمترسانی خود را در شرایط محیطی حاکم حفظ نماید. یکی از مهم ترین معضلات در بحث دوام بتن، بحث چرخه ذوب و یخبندان است که سالانه هزینه های زیادی را به کاربران آن تحمیل می کند که در این پژوهش به بررسی مسأله ذوب و یخبندان بر دوام بتن خواهیم پرداخت.

بتن، دوام و پایایی، شرایط محیطی، چرخه ذوب و یخبندان