بررسی نقش مدیریت شهری بر میزان تاب آوری اکولوژیکی پهنه باغات کن در غرب کلانشهر تهران

تاب آوري، رویکردي نوین در جهت کاهش آسیب پذیري و اختلالات وارد بر شهرهاست که با نگرشی جامع و پیشگیرانه در ابعاد مختلف کالبدي، اقتصادي، اجتماعی و زیست محیطی زمینه هاي انعطاف پذیري شهر و قابلیت انطباق با شرایط شهري پیچیده امروز را فراهم می آورد. طی سال هاي اخیر با توجه به توسعه روزافزون شهرها و تخریب ساختار اکولوژیکی زمین، مقوله تاب آوري شهر در توسعه پایدار شهرها مطرح شده است. یک شهر تاب آور شبکه اي از سیستم هاي اجتماعی، اقتصادي، فرهنگی، کالبدي و اکولوژیکی پایدار است. هدف از این پژوهش بررسی نقش مدیریت شهري در حیطه وظایف و مسئولیت هاي خود بر افزایش میران تاب آوري پهنه هاي سبز شهري است. بر اساس بند 20 ماده 55 قانون شهرداري ها، شهرداري موظف است نسبت به ساماندهی مشاغلی که استمرار فعالیت آنها موجب ایجاد مزاحمت براي ساکنین شده و یا فعالیت آنها مخالف با اصول بهداشتی و زیست محیطی است، اقدام نماید. وجود پهنه گسترده باغات کن به عنوان ریه هاي تنفسی درغرب کلانشهر تهران که در حال حاضر بستري براي استقرار فعالیت هاي ناسازگار است، به عنوان نمونه موردي این پژوهش انتخاب شده است. پژوهش حاضر بر حسب هدف "کاربردي" و به لحاظ روش "کیفی" و"نمونه موردي" است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که صرفا وجود ضوابط و مقررات سخت گیرانه و درنظر گرفتن تمهیدات تخصصی نمی تواند ابزاري مناسب و کافی در راستاي برخورد قاطع با کارگاه ها و واحدهاي صنفی مزاحم و ناسازگار در پهنه باغات باشد. از این رو مدیریت شهري در راستاي کاهش آلودگی هاي زیست محیطی و افزایش تاب آوري اکولوژیکی پهنه باغات کن نیازمند تدوین برنامه اي جامع، پویا و مشارکتی است که بتواند با بهره گیري از ظرفیت هاي اجتماعی و حساس سازي اهالی محلی شرایط ایجاد بستري مناسب جهت حفاظت از این پهنه سبز را فراهم آورد.

Keywords:

تاب آوری اکوژیکی , ساماندهی , مشاغل مزاحم , فعالیت ناسازگار , باغات کن