مجید عبدی - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، اداره آموزش و پرورش، بانه، ایران.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی بر سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر سال سوم دوره متوسطه شهر بانه بوده است. به همین منظور 36 نفر از بین دانش آموزان دختر سال سوم متوسطه به روش تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از روش تصادفی به دو گروه آزمایش 18) نفر) و کنترل 18) نفر) گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، (1973 و پرسشنامه سازگاری اجتماعی (سینها و سینگ، (1993 بودند. طرح پژوهشی، طرح آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. ابتدا برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردیده، سپس مداخله آزمایشی (مهارتهای ارتباطی) برای گروه آزمایش در طی 10 جلسه به اجرا در آمد. پس از اتمام برنامه درمانی، پس آزمون و بعد از یک ماه، پیگیری اجرا گردید. نتایج فرضیه ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی باعث افزایش سلامت روان و سازگاری اجتماعی در سطح (p<0/001) در مراحل پس آزمون و پیگیری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است.

آموزش مهارتهای ارتباطی، سازگاری اجتماعی، سلامت روان.