فاطمه غلامی بورنگ - کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد. استاد مدعو دانشگاه بیرجند. فرهنگی
محمد دیمه ور - کارشناسی ارشد مهندسی زمین شناسی. استاد دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر بیرجند

اغلب کودکان یک دوره نافرمانی خفیف را پشت سر میگذارند و بیشتر والدین از خصومت یا جروبحث کردن های گاه و بی گاه فرزندانشان شاکی هستند. اختلال لجبازی یک الگوی رفتاری منفی است که بر عملکرد تحصیلی دانش آموز تأثیر می گذارد.پژوهش حاضر درصدد پاسخگویی به این سؤال بود که چگونه میتوان لجبازی دانش آموز پایه اول ابتدایی را با روشهای درمانی کاهش داد. برای تشخیص لجبازی دانش آموز از منابع کتابخانه ای، کتاب روانپزشکی dsm-5 مشاهده رفتار طی جلسات متعدد،پرسشنامه مرضی کودکان، مصاحبه با معلمان، مصاحبه با والدین دانش آموز، استفاده شد. پرسشنامه ساختاریافته با 5 سوال به روش نمونه گیری هدفمند در اختیار 7 نفر از معلمان قرار گرفت. نتایج مصاحبه نشان داد روشهای درمانی عبارت اند از: داستان و قصه گویی، تشویق به هنگام، دخالت کمتر در کارهای کودک، بالا بردن عزتنفس کودک، حذف یکنواختی در برنامه زندگی،استفاده از روشهای متنوع در برنامه زندگی. نقاشی درمانی. ابتدا به کودکان استقلال دهید، استفاده از روش تقویت رفتارناسازگار، رژیم غذایی مناسب در خانواده. شعر، استفاده از روش سیری، بازیدرمانی گروهی، برنامه آموزش صحیح به والدین، دارودرمانی. ذهن آگاهی، استفاده از روشهای همدلانه و دوستی. روش صحیح کنترل هیجان، افزایش عزت نفس و اعتمادبه نفس. برگزاری جلسات آموزشی برای والدین در مورد شیوه فرزند پروی صحیح، نحوه برخورد با کودک لجباز. روش قصه درمانی طی 10 جلسه و خندهدرمانی طی 10 جلسه انجام شد. رفتار دانش آموز به نحو زیادی در جروبحث با دیگران، مقاومت در برابر دیگران، انجام دادن تکالیف، رفتار اجتماعی مثبت و آمدن به موقع به مدرسه، نداشتن حساسیت بیش از حد، تغییر یافت.

لجبازی. مصاحبه ساختاریافته، قصه درمانی، خنده درمانی