اثر بخشی شفقت درمانی بر خود دلسوزی زنان متاهل

هدف و زمینه: همه همسران زندگی زناشویی خود را با این امید آغاز می کنند که عمری را در کنار یکدیگررضایتمندانه و شادمانه زندگی کنند؛ اما دیری نمی گذرد که در برخی از زوجها، زندگی مشترکی که با تفاهم وتوافق آغاز شده است به تنش و تعارض در روابط آنان منتهی می شود .لذاهدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش شفقت درمانی بر خود دلسوزی زنان متاهل بود. روش: پژوهش حاضر، با طرح پیش آزمون –پس آزمون بود که از طرح پژوهشی نیمه آزمایشی استفاده شد. جامعه پژوهش را تمام زنان متاهل دانشجوی شهر مشهد که در دانشگاه های دولتی،آزاد و پیام نور شهر مشهد که در سال تحصیلی 1398-1399مشغول تحصیل بودند و در 5 سال اول زندگی مشترک خود هستند تشکیل دادند.نمونه پژوهش حاضر شامل 40 نفر بود که به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب وبه صورت تصادفی در دو گروه کنترل(20 نفر) و آزمایش 20 نفرقرار گرفتند . هر دو گروه ابتدا مورد پیش آزمون قرار گرفته و به پرسشنامه خود دلسوزی نف (2003) پاسخ دادند . درمان مبتنی بر شفقت طی 8 جلسهای بر مبنای پروتکل ارائه شده توسط گیلبرت در طی 8 هفته و هفته ای 1 جلسه و هرجلسه 90 دقیقه برای گروه آزمایش اجراشد و گروه کنترل از این شیوه درمانی بهره مند نشد. بعد از اتمام جلسات درمانی،مجددا هر دو گروه به پرسشنامه های مورد استفاده در پژوهش پاسخ دادند و نتایج با استفاده از نرم افزار Spss ورژن 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاکی از این بود که درمان مبتنی بر خوددلسوزیP=0/000 F= 461/716 به طور معنادار اثر بخش بوده است.نتیجه گیری:با توجه به نتایج می توان گفت درمان مبتنی بر شفقت می تواند در طیفی از مشکلات زوجین اثر گذاربوده و در زمره درمانهای مهم زوجین مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

شفقت درمانی , خوددلسوزی , زنان متأهل.