ناهید اکبریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده،دانشگاه آزاد اسلامی،قاینات،ابران.
حسین صاحبدل - گروه مشاوره،واحد قاینات،دانشگاه آزاد اسلامی،قاینات،ایران.

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر افسردگی مادران دارای فرزند پسر معتـاد صـورت گرفـت. روش پژوهش شبه آزمایشی و در قالب پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شـامل کلیـه مـادران دارای فرزنـد پسر معتاد به مواد مخدر بود که در بهار1398 به کمپ ترک اعتیاد شهرستان خواف مراجعه کرده بودنـد. بـه منظـور انتخـاب نمونـه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بدین ترتیب از بین کسانی کـه داوطلـب بودنـد(41نفـر) و معیارهـای ورود بـه پـژوهش را داشـتند(36نفـر) به صورت تصادفی 30 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر و گواه 15 نفر جایگزین شدند. معیارهای ورود به پژوهش عبارت بود از داشتن فرزند پسر معتاد به مواد مخدر و کسب نمره پایین (دو انحراف معیار کمتر از میانگین) در پرسشنامه سلامت عمومی. رفتاردرمانی دیالکتیکی به مدت 8 جلسه (هر هفته یک جلسه به مدت 90 دقیقه)روی گروه آزمایش اجرا شـد، درحـالیکـه گـروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی بود که اعضـای هـر دو گـروه در مرحلـه پـیش آزمـون و پس آزمون، آن را تکمیل کردند .نتایج به دست آمده از تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد، رفتاردرمـانی دیـالکتیکی بـهطـور معنـاداری (p˂0,05) منجر به بهبود افسردگی گروه نمونه شده بود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند راهگشای مشاوران و درمانگران در کمـک به خانواده های دارای عضو معتاد باشد.

رفتاردرمانی دیالکتیکی ، افسردگی