فاطمه فرخی پور - دانشجوی کارشناسی، رشته علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان سلمان فارسی، شیراز.
نیما بهادری - لیسانس علوم تربیتی، شیراز

مقاله حاضر با هدف بررسی روش تدریس مشارکتی نگارش شده است. روش تدریس مناسب از مهمترین پایه های کیفیت بخشی آموزش محسوب میشود و به کارگیری روش تدریس مناسب از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر خواهان بهبود یادگیری دانش آموزان و ارتقاء عملکرد نظام آموزشی در نیل به اهداف متعالی آن هستیم، باید نسبت به اشاعه و کاربرد روشهای جدید تعلیم و تربیت و تدریس در مدارس کشور اقدام نمود. در روش تدریس گروهی معلم نقش راهنما را ایفا میکند و یادگیری، دانش آموز محور است و شاگردان فعالانه در فعالیت های آموزشی، شرکت میکنند و مسئولیت یادگیری را به عهده می گیرند. آنها در ضمن مباحثه، از اندیشه و نگرش های خود با ذکر دلایل متّکی بر حقایق، مفاهیم و اصول علمی دفاع می کنند وخلاقیت پیشرفت تحصیلی فراگیران با روش مباحثه و مشارکت گروهی بیشتر از سایر روش ها افزایش نشان داده است. در روش تدریس مشارکتی فراگیران به جهت مشارکت در دسترسی به اطلاعات و محتوای آموزشی، باانگیزه و اشتیاق تحصیلی بیشتری به روند یادگیری میپردازند که منجر به ارتقاء خودکارآمدی و خودتنظیمی آنها میشود.

آموزش، روش تدریس، آموزش مشارکتی، دانش آموزان.