مهدی حدادی نژاد - گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
کامران قاسمی - گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
فاطمه شادمهری - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
حمید ایزدیار - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

استان مازندران به‌عنوان دومین تولیدکننده توت‌فرنگی کشور محسوب ‌می‌شود و رقم کاماروسا کشت غالب این استان را تشکیل می‌دهد. برای این منظور در دو آزمایش جداگانه اما هم‌زمان، شرایط کشت خاکی رایج در منطقه در کنار کشت بدون خاک برای دو رقم کاماروسا و گاویوتا فراهم و در پایان دوره صفات رویشی بوته شامل برگ، طوقه و ریشه در کنار تجزیه عناصر برگ و خاک مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد در کشت بدون خاک ارقام کاماروسا و گاویوتا در عملکرد و صفات مختلف رویشی به‌جز وزن تر و حجم ریشه، با یکدیگر تفاوت معنی‌داری نداشتند؛ اما در کشت خاکی رقم کاماروسا در بیشتر صفات مرتبط به برگ، طوقه و ریشه به‌طور معنی‌داری برتر از رقم گاویوتا بود. نتایج تجزیه غلظت عناصر غذایی محیط ریشه در کشت خاکی نشان داد میزان روی و مس در محیط ریشه گیاه چند برابر حد مطلوب بوده و بوته‌ها در معرض بیش‌بود این عناصر قرار داشتند. با این حال غلظت نیتروژن برگ کمتر از حد مطلوب دیده شد و جذب پتاسیم در رقم گاویوتا با کارایی بهتری نسبت به کاماروسا صورت گرفت. نتایج نهایی نشان داد که با توجه به موفقیت رقم گاویوتا در کشت بدون خاک، عدم توفیق آن در کشت مزرعه‌ای مرتبط با عوامل خاکی مانند سمیت مس ناشی از عدم رعایت اصول مدیریتی بوده و ارتباطی با اقلیم منطقه ندارد. بنابراین کشت این رقم در مازندران با مدیریت تغذیه‌ای ویژه یا کشت بدون خاک امکان‌پذیر خواهد بود.

گاویوتا, کاماروسا, ریزوسفر, عناصر