مریم گیلانی - کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه ی آموزش و پرورش، دانشگاه تهران
محمدرضا شرفی - دکتری تاریخ و فلسفه ی آموزش و پرورش، دانشیار دانشگاه تهران
نرگس سجادیه - دکتری تاریخ و فلسفه ی آموزش و پرورش، استادیار دانشگاه تهران

تربیت دارای شئون و ابعاد مختلف است. یکی از مهم ترین شئون آن، تربیت اخلاقی است. در بعد تربیت اخلاقی، می توانمفیدترین روش تربیتی را روش درونی کردن ارزشهای اخلاقی نامید. در این روش، به صورت همزمان به رابطه ی معلم و دانش آموزپرداخته می شود. در پژوهش پیش رو حیطه ی تربیت اخلاقی و روش درونی کردن ارزشها، از منظر دیوئی و نظریه ی اسلامی بررسیشده است. در این پژوهش ابتدا به بررسی مولفه های تربیت اخلاقی مورد نظر دیوئی و استنتاج اصول، روش ها و شیوه های مربوطبه این مولفه ها با استفاده از الگوی بازسازی شده ی فرانکنا پرداخته شده، سپس به تعیین ارتباط این شیوه ها، با شیوه های مربوط بهروش درونی کردن ارزشهای اخلاقی، در نظریه ی اسلامی عمل می پردازیم و در نهایت پس از طی این مسیر به تحلیل تطبیقیدیدگاه های دیوئی و نظریه ی اسلامی عمل در مورد جایگاه معلم و نقاط افتراق و اشتراک این دو دیدگاه دست می یابیم. نهایتا یکی ازوجوه تشابه دیدگاه دیوئی و انسان عامل را می توان در اعتقاد به شیوه هایی با پیش فرض اهمیت آزادی و مسئولیت در اجتماع وهمچنین محوریت تفکر ذکر کرد. این در حالی است که یکی از تفاوت های این دو دیدگاه عدم باور دیوئی به جایگاه الگویی معلم است.

درونی کردن ارزش ها، معلم، دیوئی، انسان عامل