بهروز بهزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه، ایران

بی بهرگی حقوق بشر از مبانی فلسفی و انسان شناختی مايه ضعف، سستی و آسیب پذيری آن است. به اينپرسش که ازلحاظ منطقی چگونه از انسان بودن انسان به صاحب حق بودن او می رسیم ، پاسخ های متعدد دادهشده است. باور به حقوق طبیعی توجیهی است که طرفدارانی صاحب نام دارد. البته بر سر راه مدافعان حقوقطبیعی چالش های بعضاً جدی وجود دارد؛ اما درعین حال می توان با اعتقاد به حقوق طبیعی به عنوان يک مبنایحقوق بشر، دست های از حقوق بشر را روايتی نو از آن دانست. ادعای اين مقاله آن نیست که میان حقوق طبیعی وحقوق بشر نسبت «اين همانی» وجود دارد. مفهوم حقوق بشر متفاوت از حقوق طبیعی است. سخن در رابطه وثیقی است که میان حقوق بشر امروزی و نظريه اولیه حقوق طبیعی که رد پای آن را در حقوق اسلام نیزمی توان ديد، وجود دارد. تا جايی که می توان حقوق طبیعی را مبنا و توجیه گر بسیاری از حق های مطرح دراسناد بین المللی حقوق بشر دانست.نگارنده می کوشد در اين مقاله نشان دهد که بذرهای حقوق بشر در زمین های مستعد نظريه حقوق طبیعی پاشیدهشده و همین امر در شکوفايی حقوق بشر مؤثر افتاد . بنابراين نه از ريشه جدا می ماند و نه از آن بی نیاز.

حقوق طبیعی، حقوق بشر، مبنای حقوق بشر،حق