تبیین فقهی مشارکت سیاسی مردم و جایگاه آن در قدرت نرم

مشارکت سیاسی عبارت است از دخالت موثر افراد جامعه به صورت فردی یا جمعی در تصمیم گیری ها و سیاست گذاری های عمومیو تعیین سرنوشت سیاسی جامعه که در اموری چون شرکت در انتخابات و انتخاب مدیران سیاسی و نظارت بر آنها بروز می کند ازدیدگاه فقهی، مشروعیت حکومت و حاکم اسلامی از جانب خداوند متعال است که بالاصاله در وجود مقدس پیامبر (ص) و ائمه، وبالتبع در ولی فقیه متبلور می شود؛ امّا تحقق آن، منوط به پذیرش جامعه است این مقبولیت مردمی خود از منابع مهم تولید قدرت نرمبا ایجاد انسجام و همبستگی داخلی است که به عنوان یک عامل مؤثر و پیش برنده در تأمین امنیّت ملّی و نیز کسب مشروعیت در نظامبین الملل و موفقیت در حل مشکلات جامعه و چانه زنی های سیاسی خارج از مرزها عمل نماید از این رو بررسی فقهی مشارکتسیاسی به عنوان یکی از منابع مهم قدرت نرم از اهمیت بسزایی برخوردار خواهد بود این پژوهش که به روش توصیفی انجام گرفته،به تبیین فقهی وجوب و مشروعیت مشارکت سیاسی مرد با توجه به ادلّه صادره از سوی فقها و واکاوی جایگاه آن در تولید وافزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی پرداخته است.

Keywords:

مشارکت سیاسی , قدرت نر , فقه سیاسی , امنیّت , انتخابات