ارمغان کاظمی نژاد - استادیار، گروه آموزشی پوست، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
علی میرابی - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
لطف الله داوودی - استادیار، گروه آموزشی عفونی، مرکز تحقیقات مقاومتهای میکروبی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
محمدجعفر قهاری - دکترای حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
قاسم رحمت پور رکنی - دانشیار، گروه آموزشی پوست، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
زهره حاج حیدری - استاد، گروه آموزشی پوست، بیمارستان بوعلی سینا، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.

پدیکلوز­کپیتیس یا همان شپش سر بیشتر در بچه­ها شایع است. اگرچه آلودگی با شپش بیماری خاصی را منتقل نمی‌کند اما به دلیل ایجاد اضطراب و استرس بالایی که در فرد مبتلا ایجاد می­کند نیاز به درمان را ایجاب می­نماید. شیوع این آلودگی در اثر نمایش ناکافی و غیرضروری در حال افزایش است. این مقاله مروری می­تواند به‌عنوان یک مرجعی برای انواع درمان­های رایج در پدیکلوز کپیتیس به کار رود. این پژوهش مطالعه­ای مروری است که با هدف درمان‌های پدیکلوز سر و با بررسی متون در منابع اینترنتی و پایگاه­های اطلاعاتی در دسترس مانند Pubmed، Science Direct، Google Scholar، SID با کلیدواژه‌های فارسی شپش سر، پدیکولوز، درمان، دارو و با کلیدواژه­های انگلیسی Pediculusis Capitis، Head Lice، Treatment، Therapy و Drugs در محدوده زمانی بین سال‌های 2018-1990 انجام شد. درمان­های متعددی برای درمان این آلودگی بکار می­رود که شامل پرمترین، مالاتیون، ایورمکتین موضعی و خوراکی، لیندان، بنزیل الکل، اسپینوساد، دایمتیکون و استفاده از ترکیباتی است که به‌صورت مکانیکال آلودگی را از بین می‌برد. هرکدام از این ترکیبات با توجه به سن و شرایط خاص هر فرد در بیمار استفاده می‌شود. باید به این نکته توجه شود که ایمن‌ترین و مؤثرترین درمان برای فرد مبتلا انتخاب شود و داروهای موضعی به‌عنوان خط اول درمان ارجح می‌باشند. استفاده از داروهای سیستمیک باید محدود به مواردی شود که عدم پاسخ و مقاومت به داروهای موضعی وجود داشته باشد. غربالگری و درمان افراد در تماس نزدیک با فرد آلوده در رسیدن به درمانی کامل کمک‌کننده خواهد بود.  

Pediculosis, Treatment, Management, Pediculus capitis., شپش سر, درمان, راهکار درمانی, پدیکلوز کپیتیس.