اثربخشی آموزش انعطاف ‌پذیری روان‌ شناختی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر فرسودگی عاطفی و کار هیجانی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌ های شهر اهواز

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش انعطاف ­پذیری روان­ شناختی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر فرسودگی عاطفی و کار هیجانی در پرستاران  شاغل در بیمارستان ­های شهر اهواز بود. مواد و روش‌ ها: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش ‌آزمون-پس ‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان‌ های شهر اهواز در سال 1397 تشکیل می ‌دهند. نمونه پژوهش به روش نمونه ­گیری هدفمند انتخاب شد؛ تعداد 40 نفر از پرستاران با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل گـــمارده شـــدند. آزمودنی­ های هر دو گروه قبل از شروع مداخله و پس از آن به پرسش نامه­ فرسودگی شغلی مسلش و مقیاس کار هیجانی دیفندورف و همکاران پاسخ دادند. در مورد گروه آزمایش مداخله درمانی شامل 3 جلسه آموزش انعطاف پذیری روان شناختی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد اجرا گردید، آزمودنی ­های گروه کنترل نیز در انتظار مداخله قرار گرفتند. داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ‌های پژوهش: نتایج تجزیه و تحلیل داده ­ها نشان داد که بین دو گروه از لحاظ فرسودگی عاطفی(P=0.001, F=223.014) و کار هیجانی(P=0.001, F=273.731) تفاوت معنی ­داری وجود دارد. بحث و نتیجه ­گیری: بر مبنای یافته ­ها، می ­توان بیان داشت که آموزش انعطاف‌ پذیری روان ‌شناختی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد می­ تواند برای کاهش فرسودگی عاطفی و کار هیجانی در پرستاران مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

Acceptance and commitment therapy , Emotional exhaustion , Emotional labor Psychological flexibility , انعطاف ‌پذیری روان‌ شناختی , درمان پذیرش و تعهد , فرسودگی عاطفی , کار هیجانی