شیوع میکروسپوریدیا در بیمارانHIV مثبت در ایران: متاآنالیز و مرور سیستماتیک

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 398

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SHIMU-28-3_003

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1399

Abstract:

مقدمه: میکروسپوریدیوزیس یک عفونت فرصت طلب رو به افزایش در بیماران مبتلا به ویروس ایدز می باشد. پنج گونه میکروسپوریدیا شامل انتروسیتوزون بینوزی، انسفالیتوزون هلم، انسفالیتوزون کونیکولی، سپتاتا اینتستینالیس و گونه های پلیستوفورا که هرکدام طیف وســیعی از علایم ایجاد می کنند، در افراد آلوده به ویروس ایدز گزارش شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع میکروسپوریدیا در بیماران آلوده به ویروس ایدز به روش متاآنالیز و مرور سیستماتیک در ایران بود.  مواد و روش ها: بانک ‌های اطلاعاتی Magiran, Scopus, Web of Sciences,، Iran Medex، SID Irandoc, Pubmed  Google scholar, برای بررسی مطالعات گزارش شده در مورد «شیوع میکروسپوریدیا در بیماران مبتلا به ویروس ایدز در ایران» مورد مطالعه قرار گرفتند. متاآنالیز با استفاده مدل اثرات تصادفی انجام گرفت و ناهمگونی بین مطالعات با استفاده از آزمون I2 تعیین گردید. یافته های پژوهش: بر اساس داده های حاصل از مطالعات انجام گرفته، تعداد 1708 بیمار آلوده به ویروس ایدز در 8 مطالعه در ایران در فاصله بین سال های 1391 تا 1396 مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج میزان شیوع میکروسپوریدیا در بیماران افراد مبتلا به ویروس ایدز، با روش تشخیص مولکولی PCR 13 درصد()(CI 95%: 18/0- 8/0) محاسبه گردید. میزان شاخص هتروژنتی در مطالعات(P<0.001)، 3/93I2= برآورد گردید. شایع ترین میکروسپوریدیا انتروسیتوزون بینوزی، ژنوتایب های D, M و WL-11، گزارش شده است، اما انسفالیتوزون اینتستینالیس، انسفالیتوزون کونیکولی( ژنوتایپ I, II) و انسفالیتوزون هلم(ژنوتایپ 1A) نیز از بیماران جدا شده است. بحث و نتیجه‌ گیری: در مطالعه حاضر مشخص شد میانگین شیوع میکروسپوریدیا در بیماران مبتلا به ویروس ایدز در ایران(00/13 درصد) با میانگین جهانی آن(15 درصد) هم خوانی دارد. شایع ترین میکروسپوریدیا در بیماران ایدزی انتروسیتوزون بینوزی ژنوتایپ D می باشد، این ژنوتایپ بین انسان و حیوان مشترک است و بیماران از تماس با حیوانات باید خودداری کنند.

Authors

جهانگیر عبدی

مرکز تحقیقات بیماری های مشترک انسان و دام، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران

مرتضی شمس

مرکز تحقیقات بیماری های مشترک انسان و دام، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران

یوسف ویسانی

مرکز تحقیقات آسیب های روانی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران

محمد کریمیان

گروه جراحی عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران

عذرا کنارکوهی

گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران