تحلیل قابلیت اطمینان اعضای آسیب دیده سکوی جکت تحت بار ضربه شناور

شناورهای دریایی هنگام سرویس دهی و یا بارگیری نفت و گاز ممکن است به دلیل شرایط آب و هوای طوفانی و یا تشخیص نادرست ناخدای کشتی باعث برخورد و تصادم به سکوهای دریایی شوند. این برخورد موجب ایجاد تغییرشکلهای موضعی و کلی درسکوگردند. در این مقاله با استفاده از روش مرتبه اولین مرتبه قابلیت اطمینان, شاخص اطمینان اعضایی از سکو فاز 19 پارس جنوبی که تحت اثر ضربه فرضی ناشی از شناورهای تدارکاتی قرار گرفته و دچار آسیب فرضی شده اند ارزیابی شده است. آسیب های درنظرگرفته شده در این تحقیق به صورت تغییرشکل های ایجاد شده در اعضای سکو بوده و به سناریوها پیچیده مکانیزم اتلاف انرژی در حین برخورد پرداخته نشده است. از آنجا که در روش اولین مرتبه قابلیت اطمینان تابع عملکرد معمولا با استفاده از سری تیلور به صورت خطی در می آیند لذا برای صحت سنجی از روش های زمان بر شبیه سازی مونت کارلو و پر اهمیت برای مقایسه استفاده شده است. درابتدا نیروی موج به سازه در حالت سالم وارد شده و شاخص قابلیت اطمینان اعضا در حالت سالم بدست آمده است سپس علاوه بر اثر موج، تغییر شکل های ناشی از برخورد به صورت فرضی درنظرگرفته شده و قابلیت اطمینان سکو در این حالت جدید بدست آمده باحالت های قبلی مقایسه گردیده است. در نهایت ترکیب های مختلف موج و جریان , جهت مختلف موج برخوردی به سکو وسناریوهای مختلف ضربه شناورهای دریایی به پایه ها, مهاربندی های مورب و قایم و افقی درنظرگرفته شده و نتایج مربوطه با هم مقایسه شده است.

Keywords:

Offshore jacket platform First-order reliability method Structural damage Sample density , سکوی دریایی جکت , روش قابلیت اطمینان مرتبه اول , آسیب سازه ای , ضربه شناور