مقایسه روش های مونت کارلو و روش ترکیبی منطق فازی-PSO در مدل سازی ارتفاع موج دریا

با توجه به اثرگذاری امواج دریا بر فعالیت­های دریایی، به بررسی ارتفاع موج و تاثیر عوامل مختلف بر این متغیر در منطقه­ چابهار پرداخته شد. به این منظور از اطلاعات امواج طی سال­های آماری 1386 تا 1390، برای مدل­سازی روزانه و آمار ماه­های بهمن و اسفند سال 1385 برای مدل­سازی ساعتی استفاده شد. نتایج روش مونت­کارلو با نتایج حاصل از روش استنتاج فازی مبتنی بر الگوریتم ازدحام ذرات مقایسه گردید. نتایج نشان داد روش مونت­کارلو در هر دو بازه ساعتی و روزانه عملکرد بهتری داشته، به‌طوری‌که ضریب تبیین، جذر میانگین مربعات خطا، شاخص توافق ویلموت و میانگین قدر مطلق خطا به ترتیب برابر 941/0، 08/0، 9822/0 و 0545/0 برای مدل­سازی ساعتی و 8499/0، 1878/0، 9499/0 و 1199/0 برای بازه روزانه حاصل شد. در مدل ترکیبی، معیارهای آماری فوق به ترتیب برابر با 911/0، 1065/0، 9647/0 و 0698/0 برای مدل­سازی ساعتی و 8316/0، 2225/0، 9109/0 و 1665/0 برای مدل­سازی روزانه بدست آمد. مقایسه نتایج، حاکی از عملکرد مناسب مدل مونت­کارلو در مدل­سازی ارتفاع موج برای این منطقه بوده است.

Keywords:

Sea Wave height , prediction , Monte carlo , PSO-Fuzzy logic , Chabahar , ارتفاع موج دریا , پیش بینی , چابهار , منطق فازی-PSO , مونت کارلو