اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و شاخص‌های جسمانی بیماران مبتلا به دیابت

مقدمه و هدف: بروز دیابت، جریان منظم زندگی را مختل کرده و کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف تحت تأثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و شاخص‌های جسمانی بیماران مبتلا به دیابت بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ بیماران مبتلا به دیابت شهر اصفهان بود که در سال 97 به بیمارستان‌ الزهرا و کلینیک دیابت کوروش مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. بدین منظور 24 نفر از این بیماران، با شیوه‌ی هدفمند و با در نظر گرفتن ملاک های ورود انتخاب شدند و به روش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا گردید. داده ها قبل و بعد از مداخله به وسیله پرسشنامه و شاخص های جسمانی با اخذ نمونه ادرار جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و با روش تحلیل کوواریانس، آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون و اف فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد بر کیفیت زندگی، سلامت جسمانی و روانی و شاخص‌ جسمانی بیماران اثر معنادار داشته است (05/0>p). نتیجه گیری: بنابر نتایج این پژوهش برای بهبود کیفیت زندگی و شاخص های جسمانی در بیماران دیابتی می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده نمود. 

Keywords:

Acceptance and Commitment Therapy , Quality of Life , Physical Indices , Diabetes , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , کیفیت زندگی , شاخص‌های جسمانی , بیماران دیابتی.