مهری دوستی ایرانی - مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی جامعه نگر، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
کبری نوریان - دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سامره عبدلی - دانشکده پرستاری، دانشگاه تنسی، امریکا.
سرور پرویزی - دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران
نعیمه سیدفاطمی - دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران

مقدمه: این مطالعه در پاسخ به «آیا ما توانستیم به‌خوبی این کار را انجام دهیم؟» به بیان نتایج سه‌گانه‌ی یک مطالعه‌ی اقدام‌پژوهی پرداخته است که «این تحقیق چه اثری بر مشارکت‌کنندگان داشت؟»، «چه اثری بر من به‌عنوان محقق و مشارکت‌کننده داشت؟» و «آیا تقسیم قدرت که لازمه‌ی یک اقدام‌پژوهی مشارکتی است رخ داد؟». روش کار: این مطالعه به شیوه اقدام‌پژوهی با رویکرد کمیس و مک‌تاگرت در شهر اصفهان و از سال 1390 شروع‌شده است و افراد و سازمان‌های متعددی به‌تدریج در هر مرحله‌ی آن مشارکت نموده‌اند. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان‌دهنده اثربخشی برنامه در سطح مشارکت‌کنندگان اصلی برنامه (افراد مبتلا به دیابت) و اثربخشی برنامه در جلب مشارکت سایر گروه‌ها است که موفقیت برنامه را نشان می‌دهد. اثرات برنامه بر محقق و نحوه توزیع قدرت نیز که باید در هر اقدام‌پژوهی به آن توجه گردد موردبررسی قرارگرفته است. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که با شرایط کنونی و امکانات موجود با اجرای یک شیوه مناسب می‌توان در راستای کاهش انگ در سطح وسیع عمل نمود.  

Type I diabetes, Stigma, Action research, دیابت نوع 1, انگ, اقدام‌پژوهی.