تاثیر تمرینات مقاومتی و آب درمانی بر تعادل در افراد مبتلا به دیابت نوروپاتی: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

مقدمه و هدف: یکی از شایعترین تظاهرات نوروپاتی محیطی دیابتی، کاهش تعادل و اختلال کنترل وضعیت و افتادن است.بنابراین  هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی و آب درمانی روی تعادل در افراد مبتلا به دیابت نوروپاتی در استخر شهبازی کرمانشاه در سال 98  بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی30 زن مبتلا به دیابت نوروپاتی  مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت استان کرمانشاه به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند، و به شیوه تصادفی به سه گروه تمرینات در آب(10 نفر)، تمرینات مقاومتی(10 نفر)، و گروه شاهد(10 نفر)، تقسیم شدند. گروه تمرین در آب وگروه تمرینات تقویتی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت 40 دقیقه تمرین انجام دادند. تعادل ایستا و پویا و زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی ها قبل و پس از انجام تمرینات منتخب مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0>p). یافته ها: هر دو نوع تمرین مقاومتی و تمرین در آب، منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا و بهبود زمان واکنش ساده و انتخابی گروه های مداخله نسبت به گروه شاهد گردید. پروتکل تمرینات آب درمانی منجر به بهبودی بیشتر در نمرات تعادل ایستا با چشم بسته (001/0=P) و آزمون زمان واکنش انتخابی (001/0=P) نسبت به گروه تمرینات قدرتی و گروه شاهد شد. نتیجه گیری: بنظر می رسد که تمرینات درمانی در آب نسبت به تمرینات مقاومتی اثرگذاری بیشتری بر تعادل و زمان واکنش ساده و انتخابی در مبتلایان به دیابت نوروپاتی داشته باشد.  

Keywords:

Balance , Choice reaction time , Diabetes peripheral neuropathy , Resistance exercises , Simple reaction time , کلید واژه ها: نوروپاتی دیابت , تمرینات مقاومتی , تعادل , زمان واکنش ساده , زمان واکنش انتخابی.