تأثیر برنامه خود مدیریتی مبتنی بر مدل 5A بر خودکارآمدی سالمندان مبتلا به دیابت

مقدمه: دیابت به عنوان یکی از بیماری های مزمن در سن سالمندی می باشد . مهمترین رکن درمانی در این بیماران اصل خودمدیریتی و خودکارآمدی بیماران می باشد. زیرا تبعیت از مدل های خودمدیریتی موجب افزایش خودکارآمدی و ارتقاء کیفیت زندگی در سالمندان دیابتی می گردد. لذا این مطالعه با هدف تأثیر برنامه خود مدیریتی مبتنی بر مدل 5A بر خودکارآمدی سالمندان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک رازی قائمشهردر سال 1398 انجام شد. روش پژوهش: این مطالعه تجربی کلاسیک با روش تصادفی ساده بر روی90 نفر از سالمندان دیابتی در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد. در گروه کنترل آموزش های روتین انجام می شد. در گروه آزمون 12جلسه آموزشی 45-30دقیقه ای به مدت 12 هفته برگزار شد.اطلاعات توسط پرسشنامه استانداد (DMSES )جمع آوری شد. توسط نرم افزار آماری SPSS21 باآمار توصیفی(جداول، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(تی مستقل، تی زوج و آنکوا) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: آزمون تی مستقل قبل از مداخله بین دو گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد (0/47=P). ولی بعد از مداخله در دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده شد.(0/001=P). آزمون انکوا با حذف اثر پیش آزمون اختلاف معنی داری را نشان داد(0/01>P) طوری که 16درصد تغییرات خودکارآمدی می تواند به احتمال اجرای مدل خودمدیریتی باشد. نتیجه گیری: باتوجه به اثربخشی مدل خودمدیریتی 5A بر خودکارآمدی بیماران  دیابتی ، می توان از این روش غیردارویی به عنوان یک مداخله آموزشی کم هزینه و اثربخش در برنامه های آموزشی بیماران استفاده نمود.  

Keywords:

Diabetes , Elderly people , 5A model , Self-management , Self-efficacy , خود مدیریتی , مدل 5A , خودکارآمدی , سالمندان , دیابت