مریم علیپور - دانشگاه علوم پزشکی مازندران
اسماعیل عظیمی - دانشکده پزشکی خوی

زمینه و هدف: امتناع از درمان با مسئولیت شخصی می‌تواند تهدیدی برای سلامت بیمار باشد، زیرا ممکن است حیات بیمار به دلیل عدم دریافت اقدام پزشکی کافی و به موقع در معرض خطر قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین دلایل امتناع از ادامه‌ی درمان و میزان آگاهانه بودن این امتناع در بیمارستان امام خمینی بهشهر از توابع دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام گردید. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی – مقطعی بود و در بیمارستان امام خمینی بهشهر از توابع دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1396 انجام شد. روش نمونه‌گیری به‌صورت تمام شماری بود. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام شد. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و به روش آمار توصیفی انجام شد. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از آن است که از 918 بیمار تحت مطالعه، 559 نفر (60/90%) مرد و 359 نفر (39/10%) زن و میانگین سنی در افراد زیر 18 سال 5/8 و در افراد بالای 18 سال 8/37 محاسبه شد. میزان ترخیص با رضایت شخصی (5/74%) محاسبه شد. بخش اورژانس با (27/3%) بیشترین میزان ترخیص با میل شخصی و بخش ICU با (1/3%) کمترین میزان ترخیص با میل شخصی را به خود اختصاص دادند. نتیجه‌گیری: بیشترین میزان ترخیص با رضایت شخصی در بخش اورژانس وجود داشت. برای کاهش این مشکل لازم است پیامدهای سوء ترخیص زود هنگام برای بیماران تشریح شود.

Treatment Refusal, Discharge with Personal Consent, Informed Consent, Hospital, امتناع از درمان, ترخیص با رضایت شخصی, رضایت آگاهانه, بیمارستان