قربانی کردن سُرخه پسر افراسیاب شاه توران به خونخواهی سیاوش پسر کیکاووس پادشاه ایران به فرمان رستم دستان

سیاوش، پسر کیکاووس یکی از شاهزادگان دلاور و پاکدامن شاهنامه است که پس از تولّد او، مادرش ناپدید شد و به ناچارتا هفت سالگی بدون سرپرستی پدر و محروم از مهر مادری، نزد خاندان زال و زیرنظر رستم پرورش یافت آن گاه پس از هفتسال با برخورداری از منش های پهلوانی، سواری، تیراندازی و آشنایی با فنون رزم و بزم که از جهان پهلوان، آموخته بود بهنزد پدر بازگشت. فردوسی در شاهنامه، از سیصد زن نام میبرد که، تنها شخصیّت سودابه را منفی و درخور سرزنش معرّفیمی کند. زیرا او را منشأ فاجعه ی کشته شدن سیاوش می داند. پس از شهادت مظلومانه سیاوش، سُرخه پسر افراسیاب، بهفرماندهی سی هزار سپاهی به نبرد با رستم به مرزهای ایران روانه می شود. سرخه در نخستین رویارویی با سپاه ایران با فرامرزپسر دلاور رستم فرمانده سپاه ایران روبرو شد. فرامرز با نیزه مخصوص خویش، او را از اسب فرو می اَفکنَد اما سُرخه به یارییکی از سرداران تُرک از صحنه نبرد می گریزد و فرامرز بی درنگ در پی او اسب می تازد و او را گرفتار می کند و با دست بستهبه اردوگاه ایرانیان می بَرد. پس از این که رستم به لشکرگاه رسید با مشاهده سُرخه، آتش کین خواهی در دلش شعله ورگردید پس دستور داد او را به بیابان ببرند و همان گونه که تورانیان سر سیاوش را بریده اند، سرش را با خنجر و در همانتشت از تن جدا کرده، پیکر بی جان او را از پای به دار بیاویزند. این پژوهش مانند دیگر پژوهش های علوم انسانی به روشتاریخی و با مراجعه به اسناد و منابع کتابخانه ای، انجام پذیرفته و به این نتیجه رسیده است که داستان سرخه برداشت وتکرار داستان سیاوش است همانگونه که داستان فَرود سیاوش قرینه ای از تراژدی رستم و سهراب بود و فردوسی برایاثربخشی بیشتر داستان ها این قرینه سازی ها را انجام داده تا در حافظه مخاطب نقش ببندد.

Keywords:

شاهنامه فردوسی , رستم , سیاوش , افراسیاب , سُرخه , زن