توجه به اصالت و مرجعیت قرآن از دیدگاه مولانا جلال الدین محمد بلخی
Publish place: Journal of Koranic Studies in Literature، Vol: 4، Issue: 8
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 243
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KORLU-4-8_002
تاریخ نمایه سازی: 2 بهمن 1399
Abstract:
مسألهی اصالت قرآن و تحریف یا عدم تحریف آن از جمله مسائل مهم در عرصهی قرآن پژوهی است. اگرچه عموم مسلمانان به مصونیت قرآن از تحریف معتقد بودند و هستند، اما بعضی در این امر تشکیک کرده و با بیان یک سلسله مستندات روایی و تاریخی به تحریف قرآن معتقد شدند. مولانا جلال الدین محمد بلخی از جمله ادیبانی است که در آثار عرفانی خود استدلالات قرانی و کلامی را با لطافت عارفانه و شاعرانه همراه میکند. وی نخست اثبات میکند که قرآن چیزی جر حقیقت نیست و به طور مطلق هر گونه تحریف در قرآن را باطل می داند و سپس با تأکید بر حقانیت قرآن، این کتاب الهی را به عنوان یک مرجع علوم دینی مورد استناد خود قرار میدهد و برای اثبات حقیقت امری، آیات قرآنی را شایستهترین سند میشمارد. مقالهی حاضر به روش کتابخانه ای نگاشته شده است و درصدد بیان حقیقت معنایی تحریف و نگرش مولانا نسبت به عدم تحریف قرآن و توجه به اصالت و مرجعیت دینی آن از دیدگاه مولانا است.
Keywords:
Authors
رمضانعلی تقی زاده چاری
دانشگاه فرهنگیان
فاطمه جعفری کمانگر
دانشگاه فرهنگیان