علی صیادانی - دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
رسول بازیار - دانشگاه تهران

دوفصلنامه‌ی پژوهش‌های قرآنی در ادبیات، دانشگاه لرستان سال دوم، شماره‌ی اول، پیاپی سوم، بهار و تابستان 1394 هـ. ش/2015م صفحات 1- 17 نقدی بر معروف‌ترین روش‌های ترجمه قرآن کریم (بر اساس جدیدترین تئوری‌های ترجمه و زبان‌شناسی) علی صیادانی[1] رسول بازیار[2] چکیده در دهه‌‌های اخیر ترجمه‌‌های قرآن و رویکردهای منتقدانه بر آن گسترش وسیعی داشته است ولی آنچه این رویارویی مبارک را به چالش می‌‌کشاند مبهم بودن روش ترجمه و یکسان نبودن زبان علمی ناقدان ترجمه و  مترجمان است. نگارندگان در این پژوهش پس از معرفی معروف‌ترین انواع روش‌‌های ترجمه (ترجمه پویا، صوری، تفسیری، لفظی) مزایا و معایب هر یک را ذکر کرده، سپس ضمن معرفی نظریه‌پردازان و زبان‌شناسان معروفی چون: (یوجین نایدا، پیتر نیومارک، گنتزلر، سنیل هورنبی و زونگ) نظریات آنان را نقد و بررسی کرده‌‌اند. ترجمه (لفظی و تفسیری) از قدیمی‌‌ترین روش‌‌هایی است که مترجمان قرآن کریم از آن‌ها بهره برده‌‌اند ولی از آنجایی که این دو روش، ترجمه مطلوب و ایده‌آلی به دست‌‌ نداده‌‌اند نگارندگان برآنند که ضمن پرداختن به ترجمه پویا و ترجمه صوری به رفع چالش‌‌های موجود در ترجمه قرآن کریم مختصر کمکی کرده باشد. این شیوه در صورتی مفید خواهد بود که این شیوه‌‌ها همدیگر را تکمیل کنند و در پی هم به کار گرفته شوند. چرا که هیچ روش ترجمه‌‌ای به تنهایی نمی‌‌تواند در برگردان قرآن به زبان فارسی موفق باشد و برای ارائه ترجمه موفق باید ضمن آشنایی با روش‌‌های ترجمه، در هر بافت موقعیتی روش متناسبی انتخاب گردد. واژگان کلیدی: قرآن کریم، ترجمه لفظی، ترجمه تفسیری، ترجمه پویا، ترجمه صوری.   [1]- استادیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، (نویسنده مسئول): a.sayadani@azaruniv.edu [2]- دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عرب، دانشگاه تهران: rasuoolbazyar@gmail.com

قرآن کریم, ترجمه لفظی, ترجمه تفسیری, ترجمه پویا, ترجمه صوری.