سروش ماهوتچیان - کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه ازاد اسلامی واحد دماوند
سبحان طیبی - دکتری حقوق محیط زیست و مدرس گروه حقوق محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

امروزه حفاظت از محیط زیست، در پرتو همکاری­های جهانی به مثابه توسعه در حالی از جمله مصادیق همگرائی بین المللی به شمار می­آید، که پایداری جهانی به طور چشمگیری تحت تاثیر رشد اقتصادی و تحولات اجتماعی قرار دارد، که این مهم هم­گام با توسعه در پرتو تعاملات، توافقات و همکاری­های بین­المللی بروز و ظهور پیدا می­کند. تحقق این موضوع، در گرو ایجاد چارچوب­های دقیق و سازگار و تمرکز بر نوآوری­های پایدار انجام می­پذیرد و رشد سبز با محوریت حفاظت از محیط زیست، رونقی دوچندان می­یابد. در این پژوهش، برآنیم تا مسیر توسعه­گرائی و همگرائی در نیل بسوی حفاظت از محیط زیست را تحلیل نمائیم. این پژوهش در پی پاسخ­گویی به این سوال است که؛ واکاوی توسعه­گرایی و همگرائی بین­المللی چگونه به حفاظت از محیط زیست جهانی نظم و نسق می­دهد؟ در این راستا، پژوهش حاضر بر این فرضیه استوار است، که با هدف حفاظت محیط زیست وتبیین نقش دولتها در برابر چالشها، با تکیه بر همگرایی بین­المللی و یکپارچه­سازی قوانین، بعنوان یک موضوع مهم بین­المللی، چالشها و خلأهای اجرایی و حقوقی همگرایی بین­المللی، مدنظر قرارگرفته­است. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که تهدیدات محیط زیستی، مخاطرات وسیعی را به همراه­داشته و حقوق بشر، در تقابل محیط زیست طبیعی و انسانی، مورد هجمه واقع شده­است. با عنایت به نگاه توصیفی پژوهش، تقویت همگرایی بین‎المللی در جهت نیل به حفاظت از محیط زیست به عنوان یک ارزش و چارچوب سیاستی ضروری و یک اولویت جدی تلقی گردیده، و راهبردی اساسی برای مهار مخاطرات محیط زیستی و رهیافتی مؤثر برای تعادل بخشی به توسعۀ پایدار است.

حقوق بین‌الملل محیط زیست, همگرایی بین‌المللی, مخاطرات زیست‌محیطی, حفاظت محیط زیست, توسعۀ پایدار