لوسیانو زاکارا - استادیار پژوهشگر دانشگاه قطر

این مقاله سیر تکاملی گروههای سیاسی و انجمن های اسلامگرا ( اعم از شیعیان و سنی ها ) را از زمان استقلال کشور کویت در سال ۱۹۶۲ میلادی تا آخرین انتخابات مجلس این کشور که در سال ۲۰۱۶ برگزار گردید، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می دهد. مقاله در پی آن است نقشی را که گروههای اسلامگرا در محیط نسبتا باز سیاسی که پس از تاسیس قانون اساسی ایجاد شده بود و همچنین حمایتهای مردمی را که این گروه ها در طول تاریخ مبارزات با وقفه و غیر مداوم انتخاباتی در کشور از آن برخوردار بودند، مورد بررسی قرار دهد. در ادامه تغییراتی را که گروه های اسلامگرای سنی مذهب در برخی از حوزه ها از قبیل نقش اپوزیسیون نهادینه شده که این نقش را تا قبل از وقایع بهار عربی بازی می کردند تا شیوه های غیر رسمی نشان دادن مخالفت خود پس از آن مقطع زمانی را مورد بررسی قرار داده و با این نتیجه گیری به پایان می رسد که این تحولات و دگرگونی ها بر حمایتهای مردمی که به گروه های اسلامگرا اعطا شده بود، به طرز منفی اثر خود را گذاشت و مانع نفوذ آنها در اثر گذاری سیاستگذاریهای این گروه ها در کویت شد و در نهایت باعث از دست رفتن فرصتی شد که قیامها و شورش هائی چون بهار عربی برای آنها فراهم ساخته بود.

اسلام گرایی, کویت, نهادمندی, گروه های مخالف