نظریۀ «معماری جمعی» در معماری معاصر کشورهای اسلامی تحلیل و بررسی گونههای مختلف معماری جمعی در معماری معاصر کشورهای اسلامی بر اساس ارتباط «معمار - کاربر»
Publish place: Ferdows-e-honar Journal of Arts، Vol: 1، Issue: 1
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 623
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FHJA-1-1_006
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1399
Abstract:
بیان مسئله: واژههایی همچون؛ معماری مشارکتی، معماری جمعی، معماری اجتماعی و ... بهطورکلی به گونههای مختلفی از حضور کاربر در فرایند طراحی معماری اشاره دارند هرچند که هر یک به لحاظ نوع و سطح مشارکت کاربر در فرایند طراحی با دیگری متفاوت است. بسیاری از منابع موجود در این حوزهها بیشتر به جنبههای نظری مشارکت در طراحی پرداختهاند، و کمتر به نمونههای بارز آن در معماری معاصر پرداخته شده است. از سویی دیگر معمولاً زمانی که صحبت از مشارکت در طراحی میشود بیشتر یادآور دخالت مستقیم کاربران از طریق پرسشنامه، کارگاه و حتی حضور در مرحله ساخت بنا است. این تحقیق به دنبال پاسخ به این پرسش است که گونههای مشارکتی معماری معاصر کشورهای اسلامی شامل چه مواردی است؟ هدف مقاله: رسیدن به طبقهبندی و گونهشناسی معماری جمعی در کشورهای اسلامی. روششناسی تحقیق: در این تحقیق علاوه بر روش تحقیق کیفی، با استفاده از روش تحقیق عملیاتی-تکنیکی سعی بر این است تا بتوان با استفاده از نمونههای کارآمد و پاسخگوی معماری جمعی به طبقهبندی و گونهشناسی رویکردهای آن دست پیدا کرد. شیوه گردآوری اطلاعات علاوه بر مطالعات کتابخانهای و منابع معتبر این حوزه، از طریق بازدید میدانی، مصاحبههای تشخیصی و محتوایی صورتگرفته است. فرضیههای مقاله: گونههای مشارکتی تأویلی و ناحیهگرا بیشتر در معماری معاصر کشورهای اسلامی استفاده میشود. نتیجهگیری: معماری جمعی، دارای گونههای مختلفی از مشارکت کاربر در فرایند طراحی است بهطوریکه بررسی نظریهها و نمونههای پاسخگوی معماری جمعی نشان میدهد گونههای مختلفی از نحوه تعامل معمار-کاربر وجود دارد؛ این گونهها شامل: بسیج اجتماعی، مشارکت پرسشنامهای، طراحی مشورتی، مشارکت کارکردی، مشارکت تعاملی، ناحیهگرایی و مشارکت تأویلی میباشند. تحلیل و بررسی معماری معاصر کشورهای اسلامی نشان میدهد کاربست نظریه معماری جمعی بیشتر از نظریههای مشارکتی و اجتماعی و از حیث؛ گونهشناسی، بسیج اجتماعی و مشارکت ناحیهگرا و تأویلی، موفق بوده است.
Keywords:
Authors
حامد کاملنیا
دانشیار، گروه آموزشی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :