پریسا مبصری - کارشناس ارشد میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، ایران
میترا صالحی - استادیار میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، ایران
فرزانه حسینی - استادیار میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، ایران

  مقدمه : گسترش جدایه‏ها‏ی سالمونلا انتریکا با مقاومت چند‏گانه و مقاومت به آنتی‏بیوتیک در سروتیپ‏ها‏ی سالمونلا یک مشکل حاد جهانی است. اینتگرون‏ها‏ واحدهای ژنتیکی هستند که در انتشار کاست‏های ژنی متحرک در میان میکروارگانیسم‏ها‏ی گرم منفی شرکت دارند. تحرک اینتگرون‏ها‏ با پلاسمیدها و ترانسپوزون‏ها تسهیل می‏شود .   مواد و روش ‏‏ ها: در این پژوهش، فنوتیپ مقاومت به آنتی بیوتیک در 32 سالمونلا تیفی موریوم جدا شده با خواستگاه حیوانی از سال 1390 تا 1391 مطالعه شد. همه نمونه‏ها‏ با استفاده از روش کشت و آزمون استاندارد بیوشیمیایی برای شناسایی سویه‏ها‏ی سالمونلا ارزیابی شدند. پس از استخراج DNA حضور کلاس 1 اینتگرون توسط تکنیک PCR بررسی شد .   نتایج: رایج‏تر‏ین فنوتیپ مقاومت نسبت به سفالوتین (100 درصد)، کلرامفنیکل (7/68 درصد)، آمپی سیلین (5/62 درصد)، تتراسایکلین (2/56 درصد)، آموکسی سیلین/ کلاولانیک اسید (50 درصد)، سولفامتوکسازول (7/43 درصد) مشاهده شد. کلاس 1 اینتگرون به ترتیب در 5/55 درصد و 2/64 درصد از جدایه‏ها‏ی سالمونلا جدا شده از دام و طیور یافت شد .   بحث و نتیجه ‏ گیری: جدایه‏ها‏ی اینتگرون مثبت در مقایسه با جدایه‏ها‏ی اینتگرون منفی، مقاومت بالاتری نسبت به تتراسایکلین، کلرامفنیکل، سولفامتوکسازول، آمپی سیلین و آموکسی سیلین/ کلاولانیک اسید داشتند. اینتگرون‏ها‏ی حامل ژن‏ها‏ی مقاومت به عوامل ضد میکروبی به عنوان مخازن اصلی برای انتشار مقاومت به آنتی بیوتیک مطرح می ‏ شوند .  

سالمونلا تیفی موریوم, اینتگرون کلاس 1, مقاومت هم‏زمان به چند دارو