کنترل زیستی علف هرز پیچک صحرایی Convolvulus arvensis با استفاده از پروتئین نوترکیب Nep1 حاصل از Fusarium oxysporum
Publish place: Biological Journal of Microorganisms، Vol: 4، Issue: 13
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 373
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BJM-4-13_002
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1399
Abstract:
مقدمه: پروتئین Nep1 یک علفکش زیستی است که به طور مؤثری باعث از بین رفتن تعداد زیادی از گیاهان دولپهای و از جمله طیف وسیعی از علفهای هرز میشود. این پروتئین برای نخستین بار در سال 1995 از مایع تخمیر قارچ Fusarium oxysporum خالص سازی شد. مواد و روش ها: در این پژوهش، ژن nep1 از F. oxysporum جداسازی و پس از حذف سیگنال نشانه از ابتدای ژن، ساختار نهایی در حامل pET16b کلون و به باکتری (DE3) BL21 E. coli انتقال داده شد. پروتئین نوترکیب پس از تولید در باکتری، خالصسازی و رقتهای مناسب از آن برای سنجش زیستی روی گیاه هرز تهیه شد. نتایج: دو میلی لیتر از پروتئین نوترکیب تولید شده با غلظت 60 میکروگرم در میلی لیتر به گیاه بالغ پیچک صحرایی اسپری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که برگهای گیاه پس از حدود 2 روز شروع به زرد شدن و نکروز وسیع کردند. نکروز کامل و مرگ گیاه هرز، 5 روز پس از اسپری مشاهده شد. از اسپری بافر بدون پروتئین نوترکیب و همچنین، پروتئین Nep1 نوترکیب تقلیب شده از طریق 15 دقیقه تیمار حرارتی در 100 درجه سانتیگراد به عنوان شاهد استفاده شد که پس از گذشت 5 روز هیچگونه علامتی روی برگهای گلدانهای شاهد، مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که میتوان از پروتئین نوترکیب Nep1 به عنوان یک عامل زیستی توانمند در کنترل گیاه هرز C. arvensis استفاده کرد.
Keywords:
Authors
جواد حامدی
دانشیار میکروبیولوژی، مرکز پژوهشی فنآوری و فرآورده های میکروبی، دانشگاه تهران، ایران.
حمید مقیمی
استادیار میکروبیولوژی، مرکز پژوهشی فنآوری و فرآورده های میکروبی، دانشگاه تهران، ایران.
الهام رضازاده
کارشناس ارشد میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم دارویی، تهران، ایران.
علی محمد لطیفی
استادیار میکروبیولوژی، مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی کاربردی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران.
ضرغام سپهری زاده
دانشیار بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :